- مقدمه ناشر 1
- اشاره 4
- ضرورت طرح بحث امامت 6
- تاریخچه بحث 7
- پیشینه بحث 8
- وجوب امامت 10
- امامت خاصه و عامه 12
- اشاره 14
- امام و امامت 15
- معنای لغوی 15
- اشاره 15
- کاربردهای واژه امام در قرآن 16
- تعریف امامت در بیان دانشمندان شیعه 18
- معنای اصطلاحی 18
- تحلیل و بررسی 20
- خلیفه و خلافت 27
- ولیّ و ولایت 28
- وصیّ و وصایت 29
- اشاره 33
- راز ختم نبوت 36
- اشاره 42
- اول. قاعده لطف 43
- اشاره 43
- اشاره 43
- تعریف قاعده لطف 44
- اقسام لطف، محصل و مقرب 46
- برهان لطف و حکمت الهی 47
- اشاره 50
- اشاره 51
- استمرار هدایت 51
- خاتمیت دین اسلام 51
- پیش فرض ها 51
- لزوم امتثال تکالیف 56
- انسان، زندگی اجتماعی و حکومت 57
- انسان، ویژگی ها و کج رفتاری های او 60
- اشاره 65
- اشاره 66
- تحلیل و بررسی 70
- تکمله 71
- ولایت خدا 74
- اشاره 77
- یک. نارسایی استدلال به سیره عقلائیه 78
- اشاره 78
- دو. تعدد امام 81
- سه. کفایت خبر از پیامبر (و بحث فترت) 81
- چهار. نصب الهی امام 84
- پنج. بدل داشتن امامت (عدم انحصار لطف در امام) 86
- اشاره 89
- هفت. قاعده لطف و غیبت امام 92
- امامت 250 ساله 99
- سخن پایانی 101
- اشاره 105
- اشاره 111
- چهارم. چالش های چشم گیر 113
- اشاره 116
- اشاره 117
- تنوع استدلال بر ضرورت وجود انسان کامل 118
- برهان عرفانی بر ضرورت انسان کامل 118
- دلیل دیگر بر لزوم انسان کامل 119
- تطبیق انسان کامل بر امام 121
- اشاره 123
- اشاره 124
- بیان اول: امام، تحقق بخش هدف خلقت 125
- بیان دوم: امام، واسطه پیدایش خلقت 126
- بیان سوم: امام، امان مردم 127
- اشاره 131
- الف. آیات امامت 132
- اشاره 132
- اشاره 132
- آیه اول: همراهی با صادقین 132
- اشاره 132
- دیدگاه مفسرین پیرامون آیه 134
- اشکالات 138
- اشاره 141
- اشاره 142
- دیدگاه مفسرین 143
- 1. حاکمان و سلاطین 144
- مصداق اولوا الامر 144
- اشاره 144
- 3. فرماندهان جنگی 146
- 7. اجماع امت (اهل حلّ و عقد) 147
- 6. دو خلیفه اول و دوم (ابوبکر و عمر) 147
- 5. اصحاب پیامبر 147
- 4. اقامه کنندگان شعائر دینی 147
- 8 . ائمه اهل بیت 148
- بیان چند روایت 149
- سؤالات و شبهات 151
- اشاره 157
- اشاره 158
- مصداق هادی 162
- اشاره 165
- اشاره 166
- بررسی و تبیین 168
- جایگاه امام 171
- امامِ نور، منصوبِ خدا 172
- اشاره 175
- اشاره 176
- 1. حدیث معرفت 176
- اشاره 176
- الف) علم و معرفت 177
- د) مرگ جاهلیت 178
- ب) عمومیت ازمانی و افرادی 178
- ج) امام حیّ و حاضر 178
- ه) حقیقت معرفت 179
- و) حدّ معرفت 180
- اشاره 183
- اشاره 184
- بحث اول: معنای ثقلین 187
- بحث سوم: کیستی اهل بیت 188
- بحث دوم: صحت و تواتر 188
- بحث چهارم: سنتی و عترتی 191
- ب) جامعیت در علم و معرفت 192
- الف) بقای قرآن و عترت 192
- ج) عصمت قرآن و عترت 192
- بحث پنجم: نکات حدیث 192
- ه) لزوم تمسک به قرآن و عترت 193
- د) هدایت مطلق در کتاب و عترت 193
- اشاره 195
- 4. حدیث سفینه 201
- 5. احادیث اضطرار به حجت 202
- اشاره 207
- اشاره 209
- مفهوم شناسی 209
- الف. عصمت 209
- دیدگاه شیعه 210
- منشأ عصمت 212
- مراتب عصمت 215
- انکار عصمت 216
- اشاره 218
- اشاره 219
- 1. برهان امتناع تسلسل 219
- بررسی اشکالات 220
- اشاره 227
- 3. حجیّت کلام امام 230
- 4. اعتماد مردم 230
- 5. نقض غرض 231
- عصمت امام از منظر قرآن و روایات 231
- 1. آیه عهد 231
- اشاره 236
- 3. همراهی با صادقین 240
- 5. حدیث ثقلین 241
- 7. مقام امامت 242
- 6. مقام حجیت 242
- اشاره 245
- راه تحقّق عصمت 246
- راز عصمت 247
- عصمت و اختیار 248
- اشاره 251
- محورهای اصلی علم امام 252
- اشاره 252
- علم امام از منظر قرآن 253
- ضرورت علم امام و محدوده آن 254
- اشاره 254
- دیدگاه زیدیه 254
- دیدگاه اهل سنت 255
- دیدگاه اسماعیلیه 255
- دیدگاه شیعه امامیه 256
- نوع و کیفیت علم امام 259
- اشاره 262
- اشاره 263
- گستره علوم اهل بیت 263
- منابع علوم امامان اهل بیت 267
- ازدیاد علم امام و ارادی بودن آن 270
- اشاره 272
- شیعه امامیه و افضلیت مطلق 273
- اشاره 273
- امامت مفضول قبیح است 274
- بررسی اشکالات 275
- قرآن و افضلیت امام 278
- اشاره 280
- اشاره 282
- ضرورت وجود مرجع دینی و علمی 282
- اهل سنت و نیازمندی به مرجعیت دینی 283
- دلایل قرآنی مرجعیت اهل بیت 284
- اشاره 294
- حدیث سفینه 295
- حدیث ثقلین 295
- اشاره 295
- حدیث امان 296
- اشاره 298
- ب. رهبری سیاسی جامعه 298
- 3. تکالیف اجتماعی 299
- 2. برقراری عدالت اجتماعی 299
- اشاره 299
- دیدگاه امامیه 299
- 1. حفظ نظام اجتماعی مسلمانان 299
- دیدگاه اهل سنت 300
- 4. اجرای حدود الهی 300
- اشاره 303
- اشاره 304
- انواع ولایت 305
- مراتب ولایت تکوینی 307
- اشاره 311
- اشاره 312
- الف) ولایت شرعی (در تشریع) 312
- ب) ولایت تشریعی 313
- ج) ولایت تکوینی 316
- تکیه گاه تصرف تکوینی 318
- اشاره 321
- انواع خلافت 322
- اشاره 322
- محدوده خلافت 323
- تذکّر 326
- سرّ خلافت 328
- شرایط خلیفه 329
- تعیین خلیفه 329
- استمرار خلافت 331
- اشاره 333
- دیدگاه امامیه (نص و انتصاب) 335
- دیدگاه اسماعیلیه 336
- دیدگاه زیدیه (نص و دعوت) 337
- اشاره 339
- استدلال شیعه امامیه بر لزوم نص در تعیین امام 339
- 1. صفات امام 339
- 2. سیره پیامبر 340
- 3. عدم مشروعیت روش انتخاب 342
- 4. امامت، خلافت از پیامبری 343
- 5. امامت، عهد الهی 343
- اشاره 346
- اشاره 347
- اشاره 348
- الف) عدم وجود نص 348
- یک. شواهد تاریخی 348
- سه. امامت و سایر فرایض 350
- اشاره 352
- حدیث اول. حدیث منزلت 353
- یکم. وجود نصوص متعدد 353
- اشاره 353
- اشاره 353
- حدیث دوم. حدیث دار 355
- حدیث سوم. حدیث هدایت 356
- حدیث چهارم. حدیث غدیر 356
- دوم. احتجاج به نصوص 361
- سوم. عدم امکان قیام علیه ابوبکر 363
- پنجم. قرائن و شواهد 364
- چهارم. امامت و سایر فرایض 364
- ب) رفتار صحابه 366
- ج) تعارض نصوص امامت 367
- الف) کتاب ها 376
- ب) مجلات 391
بنابر این، برخی سؤالات و مشکلات مانند مطالب فوق، از جمله نیازهای رایجی است که پیشوایان یک مکتب باید برای آن جواب داشته و پیروانشان را راهنمایی بکنند.
اما اشکال انحصار امامان به دوازده نفر کاملا بدون ارتباط به قاعده لطف است. آنچه قاعده عقلی لطف ثابت کرد ضرورت وجود امام در هر زمان است. اما تعداد آن نه در توان عقل است و نه این قاعده به آن می تواند بپردازد. تعداد امامان بر اساس دلایل نقلی متعدد و مشهور است که حتی اهل سنت نیز بر اساس حدیث دوازده خلیفه، این عدد را پذیرفته اند.(1)
امامت 250 ساله
در پایان این شبهه لازم است مطلب مهمی مورد توجه قرار گیرد. آنچه مورد غفلت واقع شده است نقش بی نظیر اهل بیت در دوران 250 سال فاصله بین رحلت پیامبر و غیبت امام است. اگر شیعه معتقد است عالمان دینی جانشینی امام را در دوران غیبت به عهده دارند اولا با تکیه بر سیره اهل بیت و معارف بسیار ارزشمندی است که در طول این دوره به دست آمده است؛ ثانیا خود را تحت مدیریت و سرپرستی امام غایب دانسته و او را حاضر غایب می داند.
توضیح آنکه در صدر اسلام، انحرافات بزرگی در جامعه اسلامی پدید آمد که به نوعی نظام دینی را تضعیف می کرد.(2) برخی از این رویکردهای غلط عبارت است از:
الف) تنزل شخصیت پیامبر و او را همسان سایر افراد قرار دادن، به گونه ای که هر کس بتواند در جای ایشان قرار گیرد. مثلا گفته می شد ایشان بشری مثل ما است و لذا می تواند سخنان او بر اساس علاقه و یا خشم فردی و نه الهی و دارای اعتبار خدایی باشد؛(3) و حتی در بیماری ممکن است هذیان بگوید (نعوذ بالله).(4)
1- ر.ک: ص19 و 20 در همین رساله.
2- یثربی، سید یحیی، فلسفه امامت، ص105، با تلخیص.
3- سنن دارمی، ج1، ص124-125؛ مسند احمد، ج2، ص162.
4- صحیح بخاری، ج1، ص54، ش114؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج2، ص244.