مبانی نظری نبوت و امامت صفحه 163

1- مفاتیح الجنان، دعای عدیله.

هدف آفرینش جهان، انسان کامل است. در نتیجه: وجود امام، فلسفه ی خلقت جهان به شمار می رود.

امام و هدایت

مهم ترین وظیفه ی امام هدایت است که به چند صورت انجام می گیرد:

الف- تبیین وحی الهی و بیان حکم خدا، به این صورت که حقایق آسمانی را به مردم ابلاغ می کند تا انسان ها با در نظرگرفتن تعلیم امام، سعادت خود را بشناسند و مطابق آن عمل کنند.

ب- رهبری باطنی، به این صورت که امام از راه تأثیر در دل ها و جذب و کشش آن ها به سمت کمال، باطن آن ها را رهبری می کند تا استعدادها شکفته و نیروهای خفته ی انسان ها بیدار شود و هرکس به کمال مطلوب خود نایل آید که این کار را «هدایت به امر» می گویند.

هدایت به امر، هدایت ویژه ای است که قرآن از آن خبر می دهد و هر وقت از امامت سخن به میان آورده، از آن هدایت ویژه که به امر الهی تحقق می یابد یاد کرده است. می فرماید: «وَ جعلناهُمْ ائِمَّهً یَهْدوُنَ بِاَمْرِنا»(1) آنان را - یعنی ابراهیم و اسحاق و یعقوب - را امامانی قرار دادیم که مردم را به «امر» ما هدایت کنند. از طرفی قرآن در آیه ی 83 سوره ی یس در مورد امر خدا می فرماید: «اِنَّما اَمْرُهُ اِذا اَرادَ شَیْئاً اَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُون، فَسُبْحانَ الَّذی بِیَدِه ملَکُوتُ کُلِّ شَیْئٍ» اَمر خدا این است که به شیی ای بگوید «باش»، پس می شود و بلندمرتبه است خدایی که ملکوت هرچیزی