مبانی نظری نبوت و امامت صفحه 87

1- عمر گفت: «اِنَّ بَیْعَهَ ابی بکرٍ فَلْتَهً فَقَدْ کانَتْ کَذالِکَ غیرَ اَنَّ اللهَ وَقی شَرَّها» بیعت با ابابکر یک اشتباه بود، خدا ما را از شرّ آن در امان دارد.(تاریخ طبری، ج 2، ص 442)

2- سوره ی احزاب، آیه ی 31.

که خدا و رسولش نظر داده اند برای خود حقِ انتخاب قائل شوند، و هرکس خدا و رسولش را عصیان نماید - و نظر و رأی مردم را بهانه قرار دهد - به گمراهیِ آشکاری دچار شده است.

امام باید معصوم باشد و نمی شود با انتخاب مردم، امام معصوم را حذف و کس دیگر را منصوب کرد و بنا به دلایل گذشته، باید امام از طرف خدا منصوب باشد، پس مشورت و بیعت در انتخاب امام نقش اساسی ندارد. و نقش بیعت با امام اولاً: عبارت است از نمایش رضایت مردم، زیرا اگرمردم در مسئله ای اکراه داشته باشند کار به نتیجه نمی رسد. ثانیاً: بیعت عامل اطاعت مردم از امام است زیرا اگر در امور حکومتی و اجتماعی مردم با بیعت خود زمینه ی اطاعت خود را اعلام نکنند عملاً امام نمی تواند اراده ی خود را در امت جاری کند، و امت هم ممکن است احساس تعهدی نسبت به پذیرش اوامر امام در خود احساس ننماید.

امامت خاصّه

طرح مسئله: هیچ عقلی نمی پذیرد دینِ جامعی مانند اسلام برنامه ای برای ادامه رهبری در آینده نریخته باشد و با توجه به واقعیاتِ زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و شرایط فکری و قبیلگیِ عربستان حتماً باید پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برنامه ی رهبریِ قاطعی را طراحی کرده باشند، از این رو وظیفه ی ما است تحقیق کنیم ببینیم مصداق و یا مصداق های آن رهبری چه کسانی اند؟ زیرا همان طور که عرض شد خود رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «هرکس امام زمان خود را نشناسد و بمیرد، باعقیده ی جاهلیت مرده است». حال آیا می شود پیامبر