- مقدمه 1
- سرآغاز 5
- اشاره 5
- ضرورت وجود امام در هر عصر و روزگار 13
- مهم ترین نقشِ دینی امام 32
- حدیث ثقلین 37
- چراغِ مرده کجا، شمع آفتاب کجا! 45
- مقدّمه 52
- اشاره 63
- فصل یکم: آیۀ اولی الامر 63
- صاحبانِ امر کیانند؟ 64
- تحقیقی دوباره دربارۀ «اولوا الامر» 74
- فصل دوّم: آیۀ ولایت 86
- اشاره 86
- بررسی پاره ای از روایات 92
- اشاره 99
- فصل سوّم: امامت ابراهیم علیه السلام 99
- فصل چهارم: رهبری و فرماندهیِ طالوت 110
- فصل پنجم: آیۀ اصطفاء (بِهْ گزینی) 123
- اشاره 123
- آل ابراهیم کیانند؟ 127
- فصل ششم: امامت و آگاهی از علمِ غیب 133
- اشاره 133
- نگاهی به آیاتِ غیب 140
- علم امام علیه السلام 143
- بررسی پاره ای از روایات 153
- چرا باید در شگفت بود؟ 159
- اشاره 170
- فصل هفتم: عاشورا و امام حسین علیه السلام 170
- خطاهای اساسی نویسندۀ کتاب شهید جاوید: 172
- خطای نخست: 172
- اشاره 172
- خطای سوّم: 174
- یک پرسش: 177
- امام علیه السلام نمی داند کارش به کجا می انجامد 181
- مسائل اعتقادی در حوزۀ دانش کلام است و نه تاریخ 183
- و امّا تاریخ طبری: 184
- اشاره 186
- ناکجا آباد: 186
- نتیجه پیش گفته ها: 192
- اشاره 194
- تأکیدی بر مدّعای ما 195
- نتیجۀ دیدارها و گفت و گوها 201
- فرضی دیگر 210
- گذری بر احادیث اهل بیت علیهم السلام: 215
- آن چه خدای خواهد، همان شود! 223
- قِصّۀ ماست که در هر سرِ بازار بمانْد 226
- گفت و گوی حبیب بن مظاهر و میثم تمّار 227
- بنی هاشم از شهادت امام حسین علیه السلام آگاه بودند 229
- جهاد در اسلام 232
- نخست: تأثیر نزدیک تر، 238
- و امّا تأثیر دوّم در دراز مدت 239
- آیا قیام حسین علیه السلام دفاع شخصی بود؟ 241
- تبیین دوباره از هدف امام علیه السلام 244
نیز، ریشه دار و اصیل بوده و از امامت ابراهیم مایه می گیرد. و این ها همه، حقایقی است که در مضمون بسیار سرشارِ خواسته های ابراهیم تعبیه شده است:
«وَ مِنْ ذُرِّیَّتِنا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَکَ...» .(1)
1- (1) . قرآن کریم، نسل پیامبران الهی را در شکلِ حلقه هایی به هم پیوسته و متصّل، شناسانده است. این نسل در میان نسل ها و نژادهای دیگر ممتاز و ویژه است، درست مانند نوع انسان، در میان انواع دیگرِ حیوانات. اگر چه در میان همین انسان ها، بسیارند کسانی که تنها نماد و صورت انسانی دارند، اما خِرَد و وجدانِ شان در درونِ شان تباه شده است و از هر درنده ای، درنده تر و از هر حیوانی، حیوان ترند:«إِنْ هُمْ إِلاّ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلاً»، (فرقان، آیۀ 44).با این حال، در میان همین انسان ها، بسیارند کسانی که از همۀ کاینات هستی برتر و فراترند؛ چرا که در جاذبۀ خورشید ربّانی قرار گرفته و همواره با خورشیدِ حقیقت و روشناییِ هدایت دمسازند. وسوسه ها و تردیدها و گمراهی ها به نهانخانۀ وجودشان راه ندارد. «گر هلالم گر بلالم میدوم/مقتدی بر آفتابت می شوم». نسل پیامبران نیز به همین گونه است؛ اگر چه در میان شان، کسانی هستند که از دیگر نژادهای انسانی فروترند و فرومایه تر:«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِیمَ وَ جَعَلْنا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّهَ وَ الْکِتابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ کَثِیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ»؛ و نوح و ابراهیم را فرستادیم و در فرزندان آنان پیامبری و کتاب (آسمانی) نهادیم، آن گاه برخی از آنان رهیافته اند و بسیاری از ایشان از فرمان حق بیرون شدند» (حدید، آیۀ 26).و اما پیامبران و اولیای بزرگ خداوند، که به توفیق الهی راه به حقیقت برده و مهتدی بوده اند، از همین نسل اند که اسلام، به معنی واقعی کلمه، بر همه وجودشان استیلا یافته است و همه نیّت ها و انگیزه ها و رفتارهاشان در سمت و سوی قرب و کمال، در تکاپوست. و تعبد و تسلیم، سراپای وجودشان را محکوم ارادۀ قاهر خداوند کرده است. و در حقیقت نمونه های کامل انسانی برای هدایت و تکمیل دیگران اند. در سورۀ مریم، نام عده ای از پیامبران را می برد، آن گاه می فرماید:«أُولئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ مِنْ ذُرِّیَّهِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّیَّهِ إِبْراهِیمَ وَ إِسْرائِیلَ وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا»؛ آنان کسانی از پیامبران اند از فرزندان آدم که خداوند به آنان نعمت بخشیده است و از (فرزندان) آن کسان اند که با نوح (در کشتی) برداشتیم و از فرزندان ابراهیم و اسماعیل اند و از آنان اند که رهیاب کردیم و برگزیدیم؛ چون بر آنان، آیات خداوند بخشنده، خوانده می شد، سجده کنان و گریان به خاک می افتادند» (مریم، آیۀ 58) و در جای دیگر فرمود:«إِنَّ اللّهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمِینَ * ذُرِّیَّهً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ