پاسداران وحی صفحه 98

(«ذکر»، یادآوری) است و مایۀ بیداری تو و قوم توست (اهل بیت علیهم السلام)، مسئولیتی بزرگ بر دوش تو و بر دوش آنان (اهل بیت علیهم السلام)، برنهاده است. بر این اساس، مُفاد و مفهوم این دو آیه، به ضمیمه و پیوست روایاتی که در ذیل آن ها آمده است، خدای تعالی، امامان شیعه علیهم السلام را، هم چون پیامبر صلی الله علیه و آله، در جایگاهِ هدایت خلق و سامان دهیِ زندگی مادّی و معنوی آنان، قرار داده است؛ یعنی آن ها نیز، چون پیامبر صلی الله علیه و آله، از سوی خداوند برای هدایت و سامان دهی جامعۀ دینی، برگزیده شده اند که باید امورِ دینی و دنیایی مؤمنان را، بر اساس طرحی که قرآن کریم ارائه داده است، سامان داده و این مسئولیت بزرگ را، که پس از پیامبر گرامی، هر یک پس از دیگری، بر عهده دارند و در رستاخیز دربارۀ آن، بازخواست خواهند شد:«وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ» ، جامۀ عمل بپوشند.

نتیجۀ آن چه در این دو آیه با پیوستِ روایات، بدان ها اشاره شده، عبارت است از:

1 - امامان شیعه علیهم السلام همگی، چون پیامبر صلی الله علیه و آله هدایتگر مردمند.

2 - آموزه های قرآنی بیانگرِ طرحی است، که بر اساس آن جامعۀ دینی تدبیر می شود.

3 - امامان شیعه علیهم السلام هم چون پیامبر صلی الله علیه و آله، نباید در انجام رسالتی که بر دوش دارند، کوتاهی وَرْزند.

4 - آن بزرگواران هم چون پیامبر، در قبال این مسئولیت الهی در پیشگاه خداوند، بازخواست خواهند شد.

5 - امامان علیهم السلام دارای فهم معصوم اند؛ یعنی «فهم معیار» و آشنایِ به کتاب الهی.