امامت پژوهی: بررسی دیدگاه امامیه٫ معتزله و اشاعره صفحه 174

علم به کلیه امور

واجب نیست که امام، به کلیه امور، عالم باشد و برای اثبات علم امام به این نحو، راه عقلی وجود ندارد، ولی اگر اخبار بر وجود چنین علمی دلالت کند، از آن جهت که از صادق مصدق وارد شده، مورد قبول واقع می گردد.

عالم به ضمایر بودن هم از شرایط امام و از صفات واجب او نمی باشد و همچنین علم به سایر لغات. اما درباره ائمه معصومین علیهم السلام اخباری رسیده که آنان چنین علومی داشتند. از آن جا که خداوند می تواند چنین تفضلاتی را شامل حال آنها بگرداند و از طرف دیگر، مانع عقلی از وجود چنین علومی برای ائمه علیهم السلام نمی باشد، ما وجود چنین علومی را برای آن ذوات مقدسه می پذیریم؛ گر چه وجود چنین علومی در امام، واجب نمی باشد، ولی ممتنع هم نیست و دلایلی بر وجود چنین علومی داریم.

4. معجزه

بنا به نظر شیعه، امام از جانب خدا منصوب می گردد و نص صریحی که از جانب پیغمبر صلی الله علیه و آله می رسد، بر امامت او مهر صحت می نهد، ولی اگر همه مردم از نص آگاهی پیدا نکنند و یا بعضی آن را حمل بر وجوه مختلف نمایند، امام، معجزه ای را برای مردم ظاهر و آشکار می کند تا امامت خویش را اثبات کند و حجت را بر مردم، تمام نماید.

بعضی معتقدند که کرامت، با معجزه فرق دارد؛ زیرا معجزه، همراه ادعای امامت است، بر خلاف کرامت که همراه ادعا نیست.

اشاعره و معتزله، صدور معجزه از امام را نمی پذیرند؛ به این دلیل که ابوبکر امام بود، ولی معجزه ای از او ظاهر نگشت.

5. ایمان

اشاره

ایمان، مراتب مختلفی دارد که هر یک از مؤمنان، به اندازه کوشش و زحمتی که در انجام اوامر الهی از خود نشان می دهند، آن مراتب را دارا هستند. گر چه ارتباط