امامت پژوهی: بررسی دیدگاه امامیه٫ معتزله و اشاعره صفحه 177

اشجع بودن، از آن جهت مطلوب است که اگر در میان جامعه اسلامی، کسانی باشند که از امام جامعه، شجاعتر باشند، مسلما دلهای مردم از روی اخلاص، در پی امام جامعه نخواهد بود و هدف از امامت که پیشوایی جامعه اسلامی است، محقق نخواهد شد. علاوه بر این، قبح تقدیم مفضول، ایجاب می کند که امام، اشجع باشد.

اشاعره و معتزله، شجاع بودن را شرط می دانند، ولی اشجع بودن را لازم نمی شمارند.

با توجه به مطالب گذشته، برتر بودن امام از دیگران، در صفاتی همچون تقوا، سخاوت، حلم، رأفت و سایر صفات نیکو و مکارم اخلاق، امری مسلم است؛ زیرا اگر چنین نباشد، محذوراتی لازم می آید که برای اقتصار، از ذکر آنها خودداری می کنیم.