امامت پژوهی: بررسی دیدگاه امامیه٫ معتزله و اشاعره صفحه 354

حدیثی روایت کند، خونش هدر است.(1)

جریان منع کتابت حدیث، حدود یک قرن ادامه یافت و در زمان عمر بن عبدالعزیز منسوخ شد.

د. اشاعه احادیث جعلی

هنگام مسدود شدن باب احادیث نبوی بر امت اسلام، باب احادیث اسرائیلیّات گشوده شد؛ زیرا در همان زمان، افرادی چون «تیم داری» (راهب نصرانی) و «کعب الاحبار» یهودی که در زمان گسترش اسلام مسلمان و بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله به خلفا نزدیک شده بودند، متکفل این امر شده بودند. آنان مجال یافته بودند که احادیث اسرائیلیات را بین مسلمانان نشر دهند. در زمان عمر، در هر هفته، قبل از نماز جمعه، یک ساعت به آنها اختصاص داده می شد که در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله برای مردم حدیث بخوانند و در زمان عثمان، این فرصت به دو ساعت افزایش یافت.

گفتنی است که عمر، عثمان و معاویه، از کعب الاحبار درباره مبدأ آفرینش، معاد، تفسیر قرآن و غیره پرسش می کردند. نقل احادیث اسرائیلیات به عنوان یک رسم، تا دوران خلافت عباسیان ادامه یافت. علی علیه السلام در دوران زمامداری خود، آنها را قصاصون نامید و از مسجد اخراج فرمود.(2)

گفتار سوم: امامت در دوران خلیفه سوم

اشاره

هنگامی که عمر را زخمی کردند، به او پیشنهاد شد که کسی را به جانشینی خود برگزیند. او گفت: اگر ابوعبیده جرّاح زنده بود، او را حتما جانشین خود می کردم و اگر خدا علت آن را از من می پرسید، در جوابش می گفتم که پیامبرت می گفت که او امین امت است! و اگر سالم، آزادکرده ابوحذیفه زنده بود، بی شک، او را به جای