امامت پژوهی: بررسی دیدگاه امامیه٫ معتزله و اشاعره صفحه 365

ولید بن عقبه و گماشتن سعید بن عاص به حکومت کوفه است.

شبی ولید با ندیمان و خوانندگان خود، تا به صبح، شراب نوشید. هنگام نماز صبح، او با لباس منزل بیرون آمد و برای امامت جماعت، به محراب ایستاد و چهار رکعت نماز خواند. آنگاه گفت: «می خواهید بیشتر بخوانم؟» او ضمن سجده ای طولانی گفته بود: «بنوش و به من بنوشان!» کار وی در کوفه شایع شد. گروهی از مسجد بر او هجوم بردند و دیدند که مست بر تخت خفته و از خود بیخود است. خواستند بیدارش کنند که بیدار نشد و شرابی را که نوشیده بود، روی آنها قی کرد. آنها انگشتری او را از دستش درآورده، بی درنگ راهی مدینه شدند و به نزد عثمان رفتند و به شراب خواری ولیدشهادت دادند. عثمان پرسید: از کجا می دانید که شراب نوشیده است. آنان گفتند: این آن شرابیست که ما در جاهلیت نوشیده ایم و انگشتر ولید را به او دادند. عثمان بر آنها خشم گرفت و گفت: «از من دور شوید!» آنان از آن جا به نزد علی علیه السلام آمده، قصه را بیان کردند. امام علیه السلام به نزد عثمان رفت و فرمود: چگونه شهود را بیرون کردی و حد را معوّق گذاشتی؟ عثمان پرسید: «چه باید کرد؟» امام علیه السلام فرمود: «به نظر من باید ولید را احضار کنی و در صورت شهادت مردم علیه او و عدم اقامه دلیلی که او را تبرئه نماید، او را حد بزنی».

آنگاه که ولید حاضر شد، شهود علیه او شهادت دادند و او دلیلی نداشت. عثمان تازیانه را به طرف علی علیه السلام افکند و سرانجام، امام علیه السلام او را حد زد و بعد از او، عثمان، سعید بن عاص را حاکم کوفه کرد.(1)

آری، حکومتی که رسول خدا صلی الله علیه و آله بنیاد نهاده بود، این چنین آلوده و فاسد شد که کارگزارش شراب خواری است که مورد حمایت خلیفه وقت قرار دارد و اگر حضرت امیر علیه السلام حضور نداشت، حکم الهی به کناری نهاده می شد و فرد خاطی مجازات نمی شد؛ زیرا آن امام علیه السلام عهد کرده بود که تا زنده است، هیچ حدی از