امامت پژوهی: بررسی دیدگاه امامیه٫ معتزله و اشاعره صفحه 374

خواستند تا به عنوان خلیفه مسلمانان با او بیعت کنند.

3. شکوه بازگشت ولایت علوی

تا روز سوم، وضع به همان حال بود و امام علی علیه السلام دعوت آنان را اجابت نکرد. بر انقلابیون گران آمد که خبر کشته شدن عثمان به شهرها برسد، ولی خبر انتخاب جانشین او در بین امت پخش نگردد؛ چه در این صورت، وضع شهرها به هم می ریخت، غرض ورزان با یکدیگر به کشمکش می پرداختند و هر کس دولت بی صاحب را به خود نسبت می داد. از این رو تصمیم گرفتند از راه زور وارد شوند؛ شاید بدین وسیله بتوانند به توحید کلمه برسند و مشکل انتخاب خلیفه را از میان بردارند.

پیکها از هر سو در مدینه به راه افتادند تا اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و بزرگان مهاجر و انصار را جمع کنند. در آن جمع، یکی از سخن گویان مصری بلند شد و گفت:

مردم مدینه! شما اهل شورا هستید، شما هستید که پیشوایی را برقرار می سازید، امر شما در میان امت، نافذ است، درباره شخصی که باید تعیین کنید، نظر بدهید، ما هم از شما پیروی می کنیم.

یکباره از هر سو فریاد برآوردند:

علی... علی بن ابی طالب... ما از انتخاب او راضی هستیم... ما دو روز به شما مهلت می دهیم. به خدا قسم اگر در این مدّت، از این امر فراغت نیافتید، روز بعد، علی علیه السلام، طلحه و زبیر و بسیاری از افراد شما را می کشیم.

بالاخره عمّار در میان آنان به پا خاست و گفت:

ای گروه انصار! عثمان دیروز در میان شما چنان راهی را پیمود که دیدید و شما اگر امروز در امور خودتان ننگرید، به چنان سرنوشتی دچار می شوید. علی علیه السلام به خاطر فضل و سابقه اش، از همه کس بدین امر برتر و سزاوارتر است.

همگی یکصدا جمله ای را گفتند که گویی از یک دهان بیرون می آید: «به او رضایت دادیم».