امامت پژوهی: بررسی دیدگاه امامیه٫ معتزله و اشاعره صفحه 6

روش کلامی هر سه فرقه، مبتنی بر استدلالهای عقلی بوده است و یکی از اصول مهمّی که به کار می گرفتند، «حسن و قبح» بوده است. به این صورت که شیعه و معتزله، آن را عقلی می دانستند(1) و اشاعره، شرعی.(2) بر این اصل، یک سلسله قواعد و اصول مبتنی است که از آن جمله است: «قاعده لطف» و «وجوب رعایت اصلح» بر حق تعالی و بسیاری مباحث دیگر که میان هر سه فرقه، مورد اختلاف است و یکی از بزرگترین اختلافها که در اسلام میان این سه گروه بروز کرده است، مسأله امامت؛ یعنی جانشینی حضرت رسول صلی الله علیه و آله می باشد و در این خصوص، با زبان و قلم و شمشیر، با یکدیگر مناظره و مجادله کرده اند.

کتاب حاضر که توسط عدّه ای از پژوهشگران گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه علوم اسلامی رضوی تألیف و تدوین شده است، به همین مسأله از نگاه شیعه پرداخته است و آن را با آرای دو فرقه کلامی دیگر، مقایسه می کند و با براهین عقلی و نقلی، به اثبات امامت علی بن ابی طالب علیه السلام و اولاد گرامی اش می پردازد. امید است که مقبول مقام ولایت قرار گیرد.

وما توفیقی الاّ باللّه علیه توکلت

محمود یزدی مطلق (فاضل) مشهد مقدس