ترازوی حقیقت ترجمه میزان الحق جلد 2 صفحه 129

1- کنز العمال، چاپ مؤسسه الرساله، ج 13، ص 624 و 625 به نقل از ابن سعد و ابن راهویه و سعید بن منصور؛ السیره الحلبیه، ج 1، ص 347؛ تاریخ عمر بن خطاب، ص 266. و ر.ک: حیاه الصحابه، ج 2، ص 40 و 671؛ مختصر تاریخ دمشق، ج 9، ص 160؛ تهذیب تاریخ دمشق، ج 6، ص 28؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید معتزلی، ج 12، ص 106؛ افهام الاعداء و الخصوم، ص 131 و 132؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج 8، ص 463. ذخائر العقبی، ص 168 و 169 نیز این حدیث را نقل آورده؛ اما در آن آمده است: «الا تهنئونی او زفّونی؛ آیا به من تهنیت زفاف نمی گویید؟». در الاستیعاب، چاپ شده حاشیه الاصابه، ج 4، ص 490 آمده است: «زفّونی» که به نظر می رسد اشتباه نوشتاری «رفؤونی» باشد؛ چون در پایان روایت می گوید: «فرفؤوه».

«رفؤونی» یعنی به من بگویید: «این ازدواج، همراه با زندگی خوش و به دنیا آمدن پسران باشد». گفتن چنین شادباشی به داماد، از رسوم جاهلیت بود و رسول خدا صلی الله علیه و آله از آن نهی فرمود. نهی آن حضرت، در کتاب های شیعه و اهل سنت آمده است:

1. کلینی از علی بن ابراهیم، او از پدرش، او از ابوعبدالله برقی، و او به طور مرفوع روایت کرده است که وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله حضرت فاطمه صلوات الله علیها را شوهر داد، مردم گفتند: «همراه با زندگی خوش و به دنیا آمدن پسران». حضرت فرمود: «هرگز چنین نگویید؛ بلکه بگویید: همراه با خیر و برکت».(1).

2. احمد بن حنبل، از حکم بن نافع، از اسماعیل بن عیاش، از سالم بن عبدالله، از عبدالله بن محمد بن عقیل روایت می کند که عقیل بن ابی طالب ازدواج کرد. وقتی نزد ما آمد، به او گفتیم: ««همراه با زندگی خوش و به دنیا آمدن پسران». گفت: «ساکت شوید و این را نگویید. پیامبر صلی الله علیه و آله ما را از گفتن آن نهی فرمود. بگویید: «مبارک باشد. خداوند بر تو و همسرت خیر و برکت نازل کند».

همانند این را احمد بن اسماعیل بن ابراهیم، از یونس، از حسن روایت کرده است که عقیل ... .(2).