ترازوی حقیقت ترجمه میزان الحق جلد 2 صفحه 53

1- ر.ک: الکامل فی التاریخ، ج 3، ص 66 و 67 حوادث سال 23؛ تاریخ الامم والملوک، ج 4، ص 428 حوادث سال 23 و چاپ مؤسسه الاعلمی، ج 3، ص 294؛ الامامه و السیاسه، ج 1، ص 24 و 25 و 28 و تحقیق زینی، ج 1، ص 28 و تحقیق شیری، ج 1، ص 42؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید معتزلی، ج 1، ص 187؛ مناقب اهل البیت علیهم السلام، شیروانی، ص 349؛ خلاصه عبقات الانوار، ج 3، ص 339 و 342 و 347؛ الوضاعون و احادیثهم، ص 499؛ تاریخ المدینه، ابن شبه، ج 3، ص 924 و 925؛ الشافی فی الامامه، ج 3، ص 212؛ النص و الاجتهاد، ص 384 و 398؛ الغدیر، ج 5، ص 375؛ کتاب الاربعین، شیرازی، ص 568؛ بحار الانوار، ج 31، ص 398؛ نهج السعاده، ج 1، ص 113؛ دلائل الصدق، ج 3، ق 1، ص 116؛ فتح الباری، ج 7، ص 55.

فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَی نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَی بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا؛(1) کسانی که با تو بیعت می کنند، در حقیقت با خدا بیعت می کنند. دست خدا، بالای دست آنان است. هر کس پیمان شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است. و هر کس بر آنچه که با خدا عهد بسته، وفادار بماند، به زودی خدا پاداشی بزرگ به او می بخشد». علی بازگشت و در حالی که جمعیت را می شکافت تا پیش برود و بیعت کند، می گفت: «نیرنگ! و چه نیرنگی!».(2).

متن ابن قتیبه این گونه است: «عبدالرحمن بن عوف گفت: ای علی! خود را به خطر نیفکن. غیر از شمشیر، چیز دیگری حکم فرما نیست».(3).

دوم: جانشینی با وحی یا وصیت؟

در سؤال آمده است: «چرا امام علی صلوات الله علیه به صراحت نگفت که به وسیلۀ خداوند، خلافت به او وحی شده است؟». این تعبیر، به هیچ وجه قابل پذیرش نیست؛ زیرا امام علی صلوات الله علیه پیامبر نبود که به او وحی شود، بلکه وصی پیامبر صلی الله علیه و آله بود. افزون بر این، فرود جبرئیل به زمین، از زمان شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله قطع گردید. پس ادعای وحی به امام علی صلوات الله علیه معنا ندارد.

سوم: احتجاج بی حاصل