عصمت از دیدگاه شیعه و اهل تسنن صفحه 138

5. لزوم منع و زجر

اگر انبیا از گناه و خطا معصوم نباشند، لازم است دیگران آنها را از ارتکاب گناه منع کنند و این موجب زجر و نوعی آزار و اذیت برای انبیا است. در حالی که ایذاء پیامبر طبق نص قرآن(1) و اجماع امت، حرام و موجب لعنت خداوند می شود.(2)و(3) به علاوه انبیا که مبلغ احکام و آورنده شریعت از جانب پروردگارند، اگر به جای آن که خود واعظ باشند، به وعظ و نهی و زجردیگران نیاز داشته باشند، مورد نفرت عموم قرار می گیرند.

6. لزوم تسلسل

اگر بر نبی خطا جایز باشد، نیازمند است که کسی او را از خطا باز دارد و این باز دارنده یا معصوم است که فهو المطلوب، یا معصوم نیست. پس نیازمند به یک باز دارنده دیگر است و هکذا هَلُمَّ جرا، در نتیجه تسلسل یا دور لازم می آید که هر دو باطل است.(4)

1- احزاب /53.
2- عصمهْ الانبیا، ص 10.
3- البته این به آن معنا نیست که انبیای الهی در مسیر انجام تکلیف و تقرب الهی از راهنمایی های بعضی از خواص اولیاء الله استفاده ننمایند و نصایح آنها موجب ناراحتی آنها شود بلکه از آن استقبال می کردند آن چنان که در قضیه حضرت موسی با وجود آنکه پیامبر اوالوالعزم بود اما حاضر بود در کنار حضرت خضر عمر خود را صرف کند و از محضرش استفاده نماید. کهف / 60 تا 82. (محقق کتاب)
4- العقائد الحقّهْ، ص 234.