عصمت، در نبوت و امامت صفحه 36

ص:43

چرا که با ارتکاب گناه و خطا مقام پیامبر را پایین خواهد آورد آن سان که هیچ جایگاه و اعتباری نزد مردم نداشته باشد. این در حالی است که مقام نبوّت، یا امامت، بسیار والا،ارجمند و بزرگ است. قرآن کریم، همسران پیامبر (علیهما السلام) را به گونه ای مورد خطاب قرار می دهد که آنان را بر دیگران مزیت می دهد؛ (1) چه رسد به پیامبر.

چهارم: عصمت و اختیار

«عصمت پیامبران و امامان، تنها پرهیز از ارتکاب معصیت نیست؛ زیرا ممکن است فردی عادی، در تمام عمرش - به ویژه اگر عمری کوتاه داشته باشد - گناه نکند بلکه منظور ما از عصمت، این است که معصوم باید از ملکۀ نفسیۀ بسیار قوی برخوردار باشد؛ ملکه ای که او را حتّی در سخت ترین شرایط، از ارتکاب معصیت بازدارد. این ملکه از طریق درک کامل و همیشگی از قبح گناه و اراده ای قوی بر خویشتنداری در برابر تمایلات نفسانی، تحصیل می شود. از آن جا که این ملکه جز با عنایت خاصّ خداوند حاصل