آیات ولایت در قرآن صفحه 329

یعنی آیه 87 سوره مریم، اشاره داشته باشد؛ در آن آیه می‌خوانیم:

لا یَمْلِکُونَ الشَّفاعَةَ الّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً

آنان هرگز مالک شفاعت نیستند؛ مگر کسی که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانی دارد.

بنابراین مراد از عهد، شفاعت است؛ پیامبر به علی می‌گوید: از خدا طلب کن که مقام شفاعت را نصیبت گرداند و علاقه و محبّت تو را در قلوب مؤمنان قرار دهد.

عشق و محبّتی که از زمان ابراهیم خلیل و با دعای آن حضرت شروع شد و تا زمان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم ادامه پیدا کرد. پس از آن هم تا قیامت ماندگار خواهد بود.

ب- علّامه شوکانی به نقل از طبرانی و او از ابن عبّاس چنین نقل می‌کند:

نَزَلَتْ فی عَلِیِّ بْنِ ابی طالِبٍ «انَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ ...»

قالَ مَحَبَّةً فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ «1» آیه شریفه «انَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ ...» در مورد حضرت علی علیه السلام نازل شده است و منظور از «ودّ» محبّت و نفوذ در قلب مؤمنین است.

حاصل تمام بحث‌های گذشته این که آیه شریفه ارتباطی بین ایمان و عمل صالح با نفوذ در قلب‌ها مطرح می‌کند و طبق روایات مصداق أکمل این پیوند حضرت علیّ بن أبی طالب علیه السلام است.

تفسیرهای دیگری برای آیه مورد بحث‌

تفسیرهای دیگری برای آیه مورد بحث

علاوه بر تفسیری که گذشت، چند تفسیر دیگر هم برای آیه مذکور بیان شده است، از جمله:

الف- منظور از آیه شریفه قرار دادن محبّت فرد یا افراد خاصّی در دل تمام مؤمنان و مسلمانان نیست، بلکه منظور این است که ایمان و عمل صالح باعث می‌شود که همه مؤمنان همدیگر را دوست داشته باشند و به تعبیر دیگر محبّت همه مؤمنان، در دل تمام مؤمنان قرار داده می‌شود.

ب- این آیه شریفه به روز قیامت اشاره دارد. خداوند متعال در روز قیامت محبّت