حتماً سعی می کنیم تسبیح را دست آدم درستی بدهیم که از آن درست استفاده کند و پاره اش نکند، این جزو حفظ کردن نخ تسبیح است؛ اگر این تسبیح دست کسی بیفتد که انسان درستی نیست، با آن خوب رفتار نمی کند و احتمالاً نخ تسبیح پاره شده و دانه ها یک به یک به زمین می افتد و دیگر تسبیحی نخواهیم داشت.
در حکومت اسلامی هم همین است که ما حکومت را دست حاکمی عادل می دهیم تا نخ تسبیح پاره نشود، حاکم عادل با تسبیح به درستی رفتار می کند و آن را حفظ می کند اما حاکمی که عادل نباشد با تسبیح خوب رفتار نمی کند و تسبیح به طور کل از بین خواهد رفت.
پنجره
امام رضا می فرمایند:
لَوْ لَمْ یجْعَلْ لَهُمْ إِمَاماً قَیماً أَمِیناً حَافِظاً مُسْتَوْدَعاً لَدَرَسَتِ الْمِلَّهُ وَ ذَهَبَ الدِّینُ.
اگر برای مردم رهبری توانمند، امین، محافظ و عادل قرار داده نمی شد، آیین نابود شده و دین از بین می رفت.(1)
می خواهیم از تسبیح به درستی نگه داری کنیم و آن را حفظ کنیم، کار دیگری که برای حفظ کردن تسبیح انجام می دهیم، اتحاد است! اگر
1- . بحارالأنوار، ج23، ص3.