امام شناسی صفحه 116

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است.

دلالت آیه «علم الکتاب» بر عصمت

آیه «علم الکتاب» عظمت و فضیلت فوق العاده ای را برای امیرالمؤمنین (علیه السلام) ثابت می کند و آن، قرین شدن با خداوند متعال در شهادت بر اثبات رسالت خاتم النبیین (صلی الله علیه و آله) است. و این شهادت در عرض شهات خداوند متعال است نه در طول آن، یعنی «با واو عطف» آمده نه با «ثم» زیرا اگر خداوند می فرمود «ثم عنده علم الکتاب» این شهادت در طول شهادت خدای منان بود اما چون فرموده: «و من عنده علم الکتاب» در عرض شهادت خداوند بوده و در کنار او قرار می گیرد. یعنی فرق در شهادت دادن نیست؛ من شهادت می دهم، علی (علیه السلام) هم شهادت می دهد و همین امر دلیل بر عصمت و طهارت مطلق و بی نظیر امیرالمومنین (علیه السلام) است؛ زیرا غیر معصوم هرگز نمی تواند در کنار خداوند متعال و در عرض او به عنوان شاهد قرار گیرد و این مطلب را آیات دیگر هم ثابت می کند مانند:

{شَهِدَ اللهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ وَ المَلائِکَهُ وَ أُولُوا العِلمِ قائِمًا بِالقِسطِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ العَزیزُ الحَکیمُ}؛(1)

خدا و فرشتگان الهی و صاحبان علم شهادت می دهند که معبودی جز او نیست و اوست که همواره به عدل قیام می کند. معبودی جز او که توانا و حکیم است وجود ندارد.

در این آیه نیز شهادت خداوند متعال و ملائکه الهی و صاحبان علم که طبق روایات امیرالمؤمنین (علیه السلام) و امامان معصوم (علیهم السلام) هستند.(2) در کنار هم و در عرض هم قرار گرفته اند که همه آنها نیز معصوم از هر نوع خطا و اشتباه هستند.