امام شناسی صفحه 177

فصل پنجم: شهادت تاریخ به عصمت بی نظیر اهل بیت (علیهم السلام)

اشاره

یکی از راه های اثبات عصمت بی نظیر حضرات اهل بیت (علیه السلام) مطالعه تاریخ زندگانی آن بزرگوران (علیهم السلام) است که خود دلیل بسیار زیبایی است که شایسته است مورد مطالعه و دقت و تأمل قرار گیرد. به عنوان مثال وقتی به آثار اهل بیت (علیهم السلام) مانند نهج البلاغه یا صحیفه سجادیه می نگریم، متوجه عصمت آن بزرگواران می شویم. در طول تاریخ، شخصیت های فراوانی ظهور و بروز پیدا کرده اند که در سخنوری، یگانه زمان خویش بودند و سحر سخنان ایشان همه را مبهوت می ساخت، بزرگانی در علم و معرفت و کمال که زبانزد خاص و عام بودند، اما بسیار اتفاق می افتد که همین افراد یگانه و مشهور در سخن، در کلام خود دچار اشتباهات فاحش می شدند که باعث تعجب همگان می شد. اما در تمام خطبه های امیرالمؤمنین (علیه السلام) چه آن ها که در نهج البلاغه آمده و چه غیر آن ها حتی یک مورد هم لغزش سخن یا خطای در گفتار و محتوا مشاهده نمی شود. زمانی که از امیرالمؤمنین (علیه السلام) درخواست می کنند که خطبه ای بخوانند که در آن حرف الف که قابل استعمال فراوان است وجود نداشته باشد، بالبداهه خطبه ای غراء در توصیف خداوند متعال ایراد می کنند که یک مرتبه هم از حرف الف در آن استفاده نشده و همین اتفاق در خطبه بی نقطه امیرالمؤمنین (علیه السلام) مشاهده می شود. آیا این نشانه عصمت نیست؟

به راستی کسی می تواند بدون آمادگی قبلی حتی با آمادگی کامل چنین خطبه هایی ایراد نماید؟ آیا نهج البلاغه همان «اخ القرآن» نیست که هیچ کس را توان مقابله با آن یا آوردن نظیر آن نیست .بی جهت نیست زمانی که ابن ابی الحدید معتزلی به خطبه }الهیکم التکاثر{ نهج البلاغه می رسد می گوید: