امام شناسی صفحه 248

1. خشم و غضب او از خداوند متعال {مُغَاضِباً}.

2. تردید در قدرت خداوند {فَظَنّ أَن لَن نّقدِرَ عَلَیهِ}.

3. ظلم و ستم {إِنّی کُنتُ مِنَ الظّالِمِینَ}.

اما با مطالعه دقیق تفاسیر متوجه می شویم که خشم و غضب حضرت یونس (علیه السلام) از خداوند متعال نبوده بلکه از قوم خویش بوده و هم چنین شک او در قدرت خداوند نبوده بلکه گمان می کرد که خداوند بر او سخت نمی گیرد و معنای ظلم نیز ترک اولی و ظلم به نفس بود نه گناه و معصیت کبیره.

اهتمام حضرت یوسف (علیه السلام) در برابر زلیخا

زمانی که زلیخا شرایط گناه و معصیت را برای حضرت یوسف (علیه السلام) فراهم نمود و او را دعوت به این گناه کبیره نمود، حضرت یوسف این درخواست را رد نمود. خداوند متعال از این واقعه چنین یاد می کند.

{وَلَقَد هَمّت بِهِ وَهَمّ بِهَا لَولاَ أَن رَأی بُرهَانَ رَبّهِ کَذلِکَ لِنَص-رِفَ عَنهُ السّوءَ وَالفَحشَاءَ إِنّهُ مِن عِبَادِنَا المُخلَصِینَ}؛(1) زلیخا قصد یوسف را نمود و یوسف نیز اگر دلیل و راهنمایی پروردگارش را نمی دید قصد او را می نمود. و این چنین ما یوسف را از بدی و فحشا دور نمودیم که او از بندگان مخلص ما بود.

برخی مدعیان تفسیر قرآن با فهم ناقص خود و جعل برخی اسرائیلیات، حضرت یوسف را تا لبه پرتگاه گناه برده اند و داستان را چنان زشت بازگو کرده اند که نه تنها مقام عصمت حضرت یوسف را زیر سؤال برد ه اند بلکه پیامبر خدا را در حدّ یک انسان عادی فرض می کنند و این در حالی است که