امام شناسی صفحه 27

عصمت امامان معصوم (علیهم السلام) در قرآن

1. آیه امامت

اشاره

-1

{وَإِذِ ابتَلَی إِبرَاهِیمَ رَبّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمّهُنّ قَالَ إِنّی جَاعِلُکَ لِلنّاسِ إِمَاماً قَالَ وَمِن ذُرّیَتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهدِی الظّالِمِینَ}؛(2)

و به خاطر آور هنگامی که خداوند متعال ابراهیم را به وسیله کلماتی آزمایش نمود، پس او همه را به طور کامل ادا و وفا نمود، خداوند فرمود من تو را پیشوا و امام مردم قرار دادم. ابراهیم گفت: آیا از دودمان من نیز به امامت خواهند رسید، خداوند فرمود: امامت، عهد و پیمان من است که به ستمکاران نمی رسد.

آیه ابتلا یکی از زیباترین آیاتی است که علاوه بر آن که بر عصمت امامت دلالت می کند، نکات زیبا و قابل توجهی در آن وجود دارد که به برخی از این نکات اشاره می شود.

الف) مقام حضرت ابراهیم (علیه السلام) : در میان 124000 پیامبر 313 نفر از ایشان رسول بودند و در میان رسولان تنها 5 پیامبر، اولوالعزم بودند که عبارتند از حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) و در میان پنج پیامبر اولوالعزم، تنها دو نفر به مقام امامت رسیدند. که عبارتند از پیامبر خاتم حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) و حضرت ابراهیم (علیه السلام) که پس از رسول اکرم مقام دوم را در میان 124000 پیامبر دارد.

ب) کلمات: مفسّرین درباره کلماتی که حضرت ابراهیم (علیه السلام) با آنها امتحان شد احتمالاتی داده اند، از جمله این کلمات: قضیه کواکب، شکستن بتها، افتادن در آتش، هجرت، قربانی کردن فرزند و ... می باشد. اما با نگاهی به روایات متوجه می شویم که کلمات، معنای مهم تری دارد.