امام شناسی صفحه 306

فرمودند: پدران این امت، محمد و علی (علیهم السلام) هستند که کجی های این امت را استوار می سازند و آنان را از عذاب دائم نجات می دهند به شرط آن که آن دو بزرگوار را اطاعت کنند و نعمت های دائمی را برای آنان ضمانت می کنند اگر با آن دو بزرگوار موافقت کنند.

با وجود چنین معرفتی از حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نسبت به امیرالمؤمنین (علیه السلام) که امیرالمؤمنین (علیه السلام) را در مثل همانند خانه کعبه و پدر معنوی این امت می داند، چگونه ممکن است در پایان خطبه به ایشان چنین اعتراضی داشته باشند؟!

تاریخ شهادت می دهد که سیره حضرت زهرا (سلام الله علیها) در دفاع از امیرالمؤمنین (علیه السلام) تا آخرین لحظه ادامه داشته تا آن جا که هنگام شهادت هم می گریستند، حضرت علی (علیه السلام) از ایشان علت گریه را سؤال کردند، حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند: گریه من برای مسائلی است که پس از من برای تو پیش خواهد آمد.

آن گاه حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:

لا تبکی فوالله ان ذلک لصغیر عندی فی ذات الله؛(1)

گریه نکن! به خدا سوگند همه این مصیبت ها در مسیر الهی نزد من کوچک است.

پاسخ مرحوم علامه مجلسی (رحمه الله علیه)

مرحوم علامه مجلسی (رحمه الله علیه) در پاسخ به این اشکال می فرماید:

هذه الکلمات صدرت منها علیها السلام لبعض المصالح ولم تکن واقعاً منکره لما فعله، بل