امام شناسی صفحه 36

}اللهُ أَعلَمُ حَیثُ یَجعَلُ رِسالَتَهُ{؛(1) تنها خدا می داند که رسالت خویش را در کجا قرار بدهد.

عصمت لازمه ی امامت

مرحوم علامه طباطبایی (رحمه الله علیه) می فرماید:

مراد از «ظالمین» که خداوند متعال در پایان آیه ابتلاء فرموده، مطلق هر کسی است که ظلمی از او صادر شود، هر چند یک ظلم کوچک مرتکب شده باشد. حال چه این ظلم شرک باشد و چه معصیت، چه این که در همه عمرش باشد و چه این که در ابتداء باشد و بعد توبه کرده و صالح شده باشد، هیچ یک از این افراد نمی توانند به مقام امامت برسند، پس امام کسی است که در تمام عمرش حتی کوچک ترین ظلمی را مرتکب نشده باشد. سپس علامه طباطبائی (رحمه الله علیه) در ادامه می فرماید: شخصی از یکی از اساتید ما پرسید: به چه دلیلی این آیه دلالت بر عصمت امام دارد؟ استاد فرمود: تمام مردم به حکم عقل، در یکی از این چهار گروه هستند:

1. کسانی که در تمام عمر ظالم هستند.

2. کسانی که در تمام عمر ظلمی مرتکب نشده اند.