کتابخانه بالقرآن

امام شناسی صفحه 37

صفحه 37

3. کسانی که در اول عمر ظالم بوده و در آخر توبه کرده اند.

4. کسانی که در اول عمر صالح و در آخر ظالم بوده اند.

بنابراین شأن حضرت ابراهیم (علیه السلام) بالاتر از آن است که از خداوند متعال درخواست کند که مقام امامت را به دسته اول و چهارم از ذریه اش عطا کند پس از میان گروه دوم و سوم، خداوند متعال دسته سوم را نفی کرده بنابراین تنها دسته دوم باقی می ماند و آن کسی است که در تمام عمرش هیچ ظلمی مرتکب نشده است و آن شخص همان معصوم است.(1)

اختلاف نظر علمای شیعه با اهل سنت

شیعه و سنی در مورد دسته اول و چهارم (کسی که در تمام عمر ظالم بوده و کسی که فقط در آخر عمر ظالم بوده) اتفاق نظر دارند که، امامت به این دو دسته نمی رسد. حتی برخی از بزرگان اهل سنت در زمان خود خلافت بنی العباس را امضاء و تأیید نکردند چون آنها را ظالم می دانستند و معتقد بودند که

1- . تفسیر المیزان، ج1، ص415 مرحوم علامه طباطبایی (رحمه الله علیه) پس از ذکر مطالب فوق می فرماید: از آیه ابتلاء نکاتی استخراج می شود: 1. امامت به جعل الهی است 2. وجوب عصمت الهی در امام، 3. زمین هرگز خالی از حجت نخواهد بود. 4. امام باید مؤید من عندلله باشد. 5. اعمال بندگان از علم امام مخفی نخواهد ماند. 6. امام باید نسبت به تمام آن چه که مردم به آن احتیاج دارند عالم باشد. 7. محال است بر روی زمین، ما فوق امام یافت شود. المیزان عربی، ج1، ص274.