کتابخانه بالقرآن

امام شناسی صفحه 38

صفحه 38

خلافت به ظالم نمی رسد بلکه حق علویان است. در مورد دسته دوم هم بحثی نیست (کسانی که در تمام عمر ظلمی نکرده اند) اما اختلاف نظر در مورد دسته سوم است (کسی که در ابتدای عمر ظالم بوده و در آخر توبه کرده است) به اعتقاد شیعه، امامت به این دسته هم نمی رسد. و امام باید در تمام عمر معصوم بوده و در عدالت کامل به سر برده حتی یک چشم به هم زدنی هم نباید در ظلم بوده باشد.

اما اهل سنت، امامت کسی که در ابتدای عمر ظالم بوده، بت پرستی کرده، مشرک و شارب الخمر بوده و در پایان عمر توبه کرده بلا اشکال می دانند که این نظر با عظمت مقام امامت منافات دارد و به هیچ وجه قابل قبول نیست. حقیقت ماجرا این است که علمای اهل سنت اگر بخواهند امامت را از این دسته هم نفی کنند در حقیقت خلفای خود را از خلافت خلع کرده اند، چرا که آنان غالب عمر خود را در ظلم آشکار و شرک سپری کرده بودند.(1)

اطلاق آیه دلیل مهم دیگر

از جمله دلیل های مهم دیگر، مطلق بودن جمله {لاَ یَنَالُ عَهدِی الظّالِمِینَ} است و شامل همه زمان ها می شود. خداوند نفرمود: «عهدی من ظلم» یا «عهدی من یظلم» کاری به زمان گذشته، حال یا آینده ندارد، بلکه فرموده «ظالمین» و این اطلاق، دلیل روشن دیگری است که ظلم به هر صورت و هر کیفیت و در هر زمان را شامل می شود و نکته مهم دیگر آن که روایات به وضوح آیه را معنا کرده است.

در روایتی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بیان شده است که ظالم شامل کسی است که حتی یک لحظه بت پرستی نموده باشد.(2)

در روایت دیگری نیز امام صادق (علیه السلام) فرمودند:

1- . علمای بزرگ اهل سنت و مفتیان وهابی مسلک نظریه عجیب تر و غیر منطقی دیگری دارند. به اعتقاد آنها اگر شخصی نماز بخواند و حاکم مسلمین شود ولو حکومت را با کودتا و کشتار دیگر مسلمانان به دست آورده باشد، اولی الامر و اطاعت از او واجب است و اگر مرتکب هر ظلم و فحشاء و منکری شود، دیگر مسلمانان حق قیام و مبارزه بر علیه او را ندارند، چرا که او نماز می خواند!
2- . روشن است که بت پرستی یکی از مصادیق ظلم است نه همه آن.