امام شناسی صفحه 39

کسی که بت پرستی نموده باشد نمی تواند به مقام امامت برسد.(1)

و امام محمد باقر (علیه السلام) نیز می فرمایند:

الظالم من أشرک بالله؛(2)

ظالم کسی است که برای خداوند متعال شریک قائل شده باشد.

حضرت لقمان نیز به فرزندش می گوید:

{یَابُنَیّ لاَ تُشرِک بِاللهِ إِنّ الشّرکَ لَظُلمٌ عَظِیمٌ}؛(3)

ای پسرم هیچ چیز را شریک خدا قرار مده که شرک به خدا ظلم بزرگی است.

بنابراین بت پرستی و شرک، ظلمی بزرگ است و کسی که مرتکب ظلمی بزرگ شده باشد، صلاحیت مقام امامت را نخواهد داشت. در حالی که به اعتراف علمای اهل سنت، خلفای بزرگ آن ها به طور قطع و یقین در گذشته مشرک بوده اند.

مرحوم کاشفی در قصیده زیبایی چنین سروده است.

«ذریتی» سؤال خلیل خدا بخوان

وز «لا ینال عهد» جوابش بکن ادا

گرددتو راعیان که امامت نه لایق است

آن را که بوده بیشتر عمر در خطا(4)

برداشت حداقلی

اگرچه آیه «ابتلاء» نکات مهم و زیبایی در بحث امامت دارد که برخی از آن موارد بیان شد اما با کمال تأسف علمای اهل سنت چشمان خود را بر روی حقائق این آیه بسته اند و عوام خود را از فهم این نکات محروم ساخته اند.

1- . الکافی، ج1، 174.
2- . تفسیر فرات کوفی، ص643.
3- . لقمان / 13.
4- . منهاج البراعهً فی شرح نهج البلاغهً، ج16، ص56.