راه نجات صفحه 104

فمن آذاهم آذانی و من ظلمهم ظلمنی، و من أذلّهم أذلّنی، و من أعزّهم أعزّنی، و من أکرمهم أکرمنی، و من نصرهم نصرنی، و من خذلهم خذلنی، و من طلب الهدی فی غیرهم فقد کذّبنی ... .(1)

یعنی علی و فاطمه و فرزندان آنان(علیهم السلام) اهل بیت من هستند، و کسی که آنان را بیازارد، مرا آزار نموده، و کسی که به آنان ظلم کند، به من ظلم کرده است، و کسی که آنان را خوار کند، و از آنان حمایت نکند، مرا خوار نموده، و کسی که آنان را عزیز بدارد، مرا عزیز داشته است، و کسی که به آنان اکرام و احسان و احترام کند، به من اکرام نموده است، و کسی که آنان را یاری کند، مرا یاری کرده است، و کسی که آنان را یاری نکند، مرا یاری نکرده است، و کسی که از غیر آنان هدایت طلب کند[و دین خود را از غیر آنان بگیرد] به راستی مرا تکذیب نموده است.

سپس فرمود: ای مردم از خدا بترسید و فکر کنید در قیامت جواب مرا چه خواهید داد؟ چرا که من با کسانی که به اهل بیت من آزار نموده باشند دشمن خواهم بود و خصمانه با آنان برخورد خواهم کرد. سپس فرمود: «أقول قولی و أستغفر الله لی و لکم»(2)

(نمونه، انّی مقبوض – یا معشر المؤمنین)

آزار به حضرت فاطمه زهرا(علیهاالسلام)

مرحوم ابوالفتح کراجکی صاحب کتاب«التعجّب» گوید: از عجائب این است که اهل تسنّن اعتراف دارند که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: « خداوند به خاطر غضب فاطمه(علیهاالسلام) غضب می کند و به خاطر خشنودی او خشنود می شود» و فرمود: «فاطمه پاره تن من است، هر چه او را به درد آورد، مرا به درد آورده است، و فرمود: کسی که فاطمه را بیازارد، مرا آزرده است ،و کسی که مرا بیازارد خدا را آزرده است. و با توجه به این روایات آنان یقین و اتفاق دارند و می گویند: «ابابکر فاطمه (علیهاالسلام) را به درد آورد و آزار نمود و خشمگین کرد و نمی گویند: به او ظلم کرده و فدک را از او غصب کرد و به او نداد، و ادّعا می کنند که فاطمه(علیهاالسلام) به باطل ادّعای فدک را نمود و نمی گویند: ابوبکر کسی را به خشم آورد که خدواند به خاطر خشم او خشم می کند، و نمی گویند: ابوبکر کسی را به درد وآورد که پاره تن پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) بود، و کسی را آزار نمود که آزار به او آزار به خدا و رسول او(صلی الله علیه و آله و سلّم) بود؟! و توجه نمی کنند که خداوند می فرماید: «إِنَّ