راه نجات صفحه 11

تفسیر آیه «وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَیْرِ هُدیً مِنَ اللَّهِ»(1)

فرمود: گمراه تر از همه مردم کسی است که دین خود را با هوای نفسانی خویش انجام بدهد و از یکی از امامان از ائمه هدی(علیهم السلام) پیروی نکند.(2) (نمونه، اتخذ دینه رآیه)

محمدبن مسلم گوید: از امام باقر(علیه السلام) شنیدم که می فرمود: کسی که با کوشش فراوان، خدا را عبادت کند، و امامی از طرف خداوند راهنمای او نباشد، کوشش او پذیرفته نیست و او گمراه و متحیّر خواهد ماند و خداوند نسبت به اعمال او خشمگین است.

و مَثَل او مَثَل گوسفندی است که چوپان و گله خود را گم کرده باشند، و به این سو و آن سو فرار کند و چون شب فرا می رسد به گله دیگری وارد شود که چوپان آن دیگری است، و چون صبح شود چوپان بر او فریاد زند: که به گله خود ملحق شود و او ترسان و متحیّر بماند و ناگهان گرگی برسد و او را طعمه خود کند. سپس فرمود: به خدا سوگند ای محمدبن مسلم هر کس از این امّت نیز دیانت خود را بدون امام من عندالله عزّوجلّ عمل کند، گمراه و سرگردان خواهد ماند، و اگر با این حال بمیرد با کفر و نفاق مرده است.

تا این که فرمود: ای محمدبن مسلم بدان که پیشوایان ستمکار و پیروانشان از دین خدا دور هستند و گمراه شده اند و دیگران را نیز گمراه کرده اند، و اعمال آنان در قیامت مانند خاکستری است که باد تندی بر آن بوزد و چیزی از آن نتوانند به دست آورند و این گمراهی سختی خواهد بود.(3)

(نمونه، و هو ضالّ متحیّر)

عبدالله بن ابی یعفور گوید: به امام صادق(علیه السلام) گفتم: من با این مردم - یعنی مخالفین شما - رفت و آمد دارم و بسیار تعجب می کنم که آنان امامت شما را نپذیرفته اند و امامت اوّلی و دوّمی [یعنی ابوبکر و عمر] را پذیرفته اند و اهل امانتداری و راستی و وفای به عهد و پیمان خود نیستند، و کسانی را نیز می شناسم که ولایت و امامت شما را پذیرفته اند و اهل امانت و راستی و وفای به عهد و پیمان خود نیستند؟

1- - قصص/50.
2- - کافی ج1/374ح1.
3- - همان، ص375 ح2.