عصمت انبیاء و رسولان علیه السلام صفحه 12

اینگونه درک و دید ، همان برهان الهی است که خداوند به بندگان پاک خود می دهد ، بندگانی که رضای خدا را بر خواسته دل و نفس اماره بالسوء برگزیده اند . بدین خاطر ، هیچ گاه از بندگان مخلص خدا گناه و خطای ناروا صادر نگردد . مثال آنان را در این باره مثال انسان بینا و نابینایی است که با هم در میسری ناهموار و پر مهلکه طی طریق می کنند . بینا از مهالک و پرتگاهها دوری کرده

و همراه نابینایش را نیز ، آگاه می کند تا از آنها دوری نماید . و یا مانند انسانهای تشنه ای که رویاروی آنان آب ظاهرا گوارایی است و جانشان را به نوشیدنی و فرو نشاندن تشنگی فرا می خواند . و در میانشان طبیبی است مجهز به میکروسکپ که با آن انواع میکرب های کشنده را مشاهده کرده و دستور می دهد تا آن آب را پیش از مصرف تصفیه نمایند .

مثال بندگان مخلص خدا در دیدن برهان الهی و بصیرت به حقایق اعمال و آثار زشت و زیبای آن نیز ، بدینگونه است . آنان با چنین دیدی که از زشتی انجام گناه و قباحت آن در دنیا ، و تجسم آتشین و جاودان آن در آخرت دارند ، ممکن نیست که با اراده و اختیار خود به انجام گناه یا ترک واجب اقدام نمایند .

اما شبهاتی که پیرامون عصمت انبیاء علیهم السلام آورده و به آیات متشابه قرآنی استشهاد کرده اند ، برخی نتیجه خطا و اشتباهی است که در تاویل و معنای آنها کرده و برخی دیگر به خاطر تفسیر این آیات با روایات جعلی و ساختگی است . و ما برای پرهیز از طول بحث ، تنها به آوردن نمونه هائی از هر دو نوع بسنده می کنیم :

الف - روایات دروغینی که بر علیه نبی خدا داود - علیه السلام - و خاتم انبیاء محمد صلی الله علیه و آله ساختند

ازدواج داود - علیه السلام - در قرآن کریم :

خداوند سبحان در سوره (ص ) می فرماید :

اصبر علی ما یقولون و اذکر عبدنا داود ذا الاید انه اواب O انا سخرنا الجبال معه یسبحن بالعشی و الاشراق O و الطیر محشوره کل له اواب O و شددنا ملکه و ءاتینه الحکمه و فصل الخطاب O و هل اتک نبوا

الخصم اذ تسوروا المحراب O اذ دخلوا علی داود ففزع منهم قالوا لاتخف خصمان بغی بعضنا علی بعض فاحکم بیننا بالحق و لا تشطط و اهدنا الی سواء الصراط O ان هذا اخی له تسع و تسعون نعجه ولی نعجه وحده فقال اکفلنیها و عزنی فی الخطاب O قال لقد ظلمت بسوال نعجتک الی نعاجه و ان کثیرا من الخلطاء لیبغی بعضهم علی بعض الا الذین ءامنوا و عملوا الصلحت و قلیل ما هم و ظن داود انما فتنه فاستغفر ربه و خر راکعا و اناب O فغفرنا له ذلک و ان له عندنا لزلفی و حسن ماب O یا داود انا جعلنک خلیفه فی الارض فاحکم بین الناس بالحق . . . O

بر آنچه می گویند شکیبا باش و بنده ما داود قدرتمند را به یادآور که بسیار تواب بود O ما کوهها را مسخر او ساختیم که صبح و شب با وی تسبیح گویند O و پرندگان را که همه به سوی او می آمدند O حکومتش را استوار کردیم و حکمت و علم قضاوتش دادیم O آیا خبر آن مخاصمه کنندگان به تو رسید ؟ آنگاه که بر بالای محراب رفتند ؟ O