خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 111

می طلبد و فراتر از آن نمی تواند رشد آنی کند. به این گونه از خلقت موجود آفریده شده، وجهه خلقی یا حقیقت مادی اطلاق می گردد.

چنانچه این نور از فرایند آن دو فعل حاصل نمی شد، هرگز ائمه علیهم السلام وجود نوری و... نداشتند. با این ویژگی آنها به موجودات پایین تر از خود دیگر هرگز نیازی ندارد تنها تکیه گاه واقعی و علت وجودی آنها خداوند است.

بر خلاف دیگر موجودات که در سلسله علت و معلول به علل واسطه نیز تکیه دارند که در آخر تکیه گاهشان به خداوند پایان می یابد. بدین سان بیشترین، بالاترین نزدیکی وسعه وجودی را آنها با خداوند دارند نه موجودات دیگر.

اشتراک آنها با خداوند در همان نوری است که به آنها تابیده و در واقع جز همان تابش نوری ائمه علیهم السلام چیز دیگری و حقیقتی ورای همان تابیدن و درخشیدن نور ندارند. خداوند نورپرداز و آنها نور پذیر شونده، خداوند کانون نور و اصل نور امّا آنها شعاع و پرتوهای نور به شمار می آیند. مانند قرص خورشید و شعاع آن.

همانگونه که در حدیث یاد شد: «لمّا اراد اللّه أن یخلقنا تکلّم بکلمه خلق منها نوراً ثم تکلّم بکلمه أخری فخلق منها روحاً. ثم مزج النور بالروح، فخلقنی و...»((1))

5- امتداد نور

اشاره

«طول نور: پیامبر خدا | فرمود: ای سلمان! آنگاه که خداوند مرا از گزیده