خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 127

به دریای مزید، آنگاه بحر هُدی و سپس به دریای صیانت و بعد به دریای حیا فرود آمد. تا آنکه بیست

دریای نوری را پشت سر گذاشت. آنگاه که از آخرین دریای نور بیرون شد، خداوند بلند مرتبه گفت: «یا حبیبی و یا سید رسلی و یا اوّل مخلوقاتی و یا آخر رُسلی انت شفیع یوم المحشر...»((1))

ماهیت و حقیقت این دریاهای نور برای ما روشن نیست که آنها چه گونه اند و با چه کیفیتی سیلان و جریان دارند. تنها به قرینه های نوری می توان گفت: جریان پاک و بی آلایش تنها نور در این ژرفنای عالم نوری تداوم داشته و مانند اقیانوس های بی کران از ژرفنای بسیار فراتر از این برخوردار بوده اند. امواج نور، طول نور و عمق نور حقایقی هستند که همگی در عالم نوری جریان داشته و هیچ گاه قطع نشده است. کلمه عدد بیست در اینجا کنایه از محدودیت آفریدگان و تنگناههای سعه ای در وجودشان نسبت به پروردگار است؛ زیرا وجود نامحدود و بی آغاز و بی پایان تنها حقیقت خداوند است غیر از آن هر چه هست در تمامی عوالم همگی محدود و متناهی اند. حضور حضرت رسول| در آن عوالم برای کسب کمالات بیشتر و حاکی از سعه وجودی او نسبت به دیگر عوالم نوری است.

حقایق عالم نوری

از حقایق دیگر عالم نوری وجود گفتگوی نوری میان نورپرداز و نورپذیر است که در مراتب گوناگون از آن حقایق سخن به میان آمده است. چیستی و آنالیز کیفیت نوع گفتگو باز هم برای ما جز همین مقدار که روایات بازگو می کند