خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 300

1- روح البیان/ 1/ 113؛ تفسیر السمرقندی/ 1/ 45.

آدم عرض کرد: چگونه اندوهگین نباشم در حالی که مرا از بهشت راندی و نمی دانم دیگر بار به آنجا برمی گردم یا نه؟ خداوند فرمود:

بر توست که این کلمات را دریابی! زیرا خداوند بازگشت تو را می پذیرد و گناهانت را می آمرزد. بدین سان بگو:

اللهم إنی اسألک بحق محمد و آل محمد. سبحانک لا اله الا أنت عملتُ سوءاً و ظلمت نفسی، فاغفرلی إنک انت الغفور الرحیم. اللهم إنی اسألک بحق محمد و آل محمد سبحانک لا اله الا أنت عملت سوءاً و ظلمت نفسی فتب علی إنک أنت التواب الرحیم. فهولاء الکلمات التی تلقی آدم«.((1))

4. شفاعت محمد(ص)

برخی از مفسران، افزون بر آنکه حقیقت محمدیه| را مظهر کلمات شمرده اند؛ شفاعت آن حضرت را نیز قطعی شمرده اند. این گروه بر اساس سنت استدلال می کنند که پیامبر| وسیله ای است برای بازگشت بندگان به سوی

پروردگار. بنابراین، وسیله باید قبل از بازگشت کننده آماده بهره وری و راهنمایی باشد:

گفتند: آدم بر ساق عرش نبشته دید: «لا اله الله محمد رسول الله|» چون در ذلت افتاد مصطفی را شفیع گرفت و گفت: خداوندا بحق محمد که مرا بیامرزی.