خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 327

1- تفسیر عیاشی/ 1/ 129؛ تفسیر تبیان/ 1/ 169؛ زادالمسیر/ 1/ 60؛ تفسیر الخازن/ 1/ 39؛ تفسیر الخطیب الشربینی/ 1/ 60؛ تفسیر کبیر/ 3/ 19؛ روح المعانی/ 1/ 238 .

با اندک افزایش و کاهش و پیش و پس کردن همین کلمات را مفسران یکی دیگر از احتمالات آیه برشمرده اند و آنها را دلیل بازگشت آدم از خاک به افلاک دانسته اند.

2. سبوح قدوس:

«حسن فرزند راشد می گوید: هرگاه از خواب برخواستی، کلماتی را که آدم از پروردگارش دریافت بازگو و آن کلمات این بود:

«سبوح قدوس رب الملائکه والروح، سبقت رحمتک غضبک، لا اله الا أنت سبحانک إنی ظلمت نفسی فاغفرلی و ارحمنی إنک أنت التواب الرحیم الغفور«.((1))

سطر نخست این مناجات در روایت های پیش گنجانده نشده بود از این رو، به صورت جداگانه یادآوری شد. هر چند که ذیل این روایت با روایت های پیشین هماهنگی لفظی و معنوی دارند.

3. گفتگو:

اشاره

روایت دیگری از طریق شیعه و سنی با تغییرات اندکی نقل شده است که افزون بر اصل مناجات آدم با پروردگار گره کار او را با خداوند باز می نماید. عیاشی از طریق جابر از امام صادق علیه السلام آن را نقل می کند و تفسیر کبیر از طریق ابن عباس از پیامبر|، ما هر دو را با آمیختن دو طریق و با تکیه

به اصل رویداد یادآوری می کنیم:

«هنگامی که خداوند آدم را از بهشت به زمین انداخت، به او