خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 330

4. جمع مراتب وجودی آدم:

بیرون آمدن واژگان از لب های آدم، باز هم منافات و تضادی با شهود اعیان وجودی نور اهلبیت علیهم السلام با روح ابوالبشر پیش نمی آید، زیرا هنگام بازگشت از عالم خاک به سوی افلاک به تناسب نشأ وجودی این جهان نام ائمه علیهم السلام را بر زبان جاری کرد و پیش از آن در منظومه دیگر جهان خلقت بهشت برین، حقایق نورانیه چهارده نور مقدس را زیارت کرد و نور آنان اعماق جان او را روشن ساخت.

«پس اگر در روایات اهلبیت علیهم السلام آمده است که مراد از این کلمات، اسماء اصحاب کسا است، باید توجه شود که مقصود، این است که آدم علیه السلام انوار اهلبیت علیهم السلام و اشباح آنان را زیارت کرد و کلمات تلقی شده، همان آیات وجودی اهلبیت علیهم السلام بود؛ گرچه هنگام توبه و تکلم با خداوند به عنوان استغفار، اسم های مبارک آنان را بر زبان جاری کرده باشد«.((1))

دو: اطلاق کلمه بر کردار

1. حج گزاردن:

اشاره

برخی از مفسران «کلمات» را کردار معنادار آدم برداشت کرده اند و تفسیر صریح آیه را به همین معنای «فعلیت« حمل کرده و در کنار این احتمال، معنای واژگانی را پررنگ تر ترسیم نموده است.

گونه برداشت کرداری از کلمات و انجام اعمال ویژه نیز بر پایه ی روایات بنا شده است.