خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 335

1- تفسیر المحیط الاعظم/ 1/ 214.

2- روح المعانی/ 1/ 238.

موجود قوی اگر قبحی نداشته باشد هرگز منعی نخواهد داشت. سعه وجودی محمد| که نخستین آفریده پروردگار و مجرای فیض الهی بر تمام موجودات است، هیچ گاه با وجود عیسی علیه السلام قابل مقایسه نیست. مثل آن دو خورشید و اشعه های خورشید را می مانند. پیامبر| علت است و عیسی علیه السلام معلول. او فیض است و این بر آمده از فیض، او اول و آخر و ظاهر و باطن است و این تنها بخش کوچکی از ظهور آن حقیقت.

3. بی شماری حقایق عینی:

افزون بر اطلاق «کلمه» بر شیء بیرونی و شخص حضرت عیسی آن کلمات که قابل شمارش هم نیستند و تنها بر موجودات خارجی صدق می کند واژگان اعتباری کتاب نیست؛ زیرا تمامی کلمات قرآن قابلیت شمارش را دارند.

آنچه دست علم هنوز هم بدان نرسیده کلمات آفاقی است که بشر از بر شمردن اعداد زمینی و محصورش ناتوان است چه رسد به رقم نجومی آسمانی نامتناهی اش که هرگز بدان دست نمی یابد: {قُل لَّوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن تَنفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً ً} (کهف/ 109)

«هر فردی چنانچه کمترین درنگی در معنی آیه بنماید به خوبی می فهمد که این اشاره به واژگان قرآنی ندارد و عبارت های تورات و انجیل و زبور و صحف و دیگر کتاب های آسمانی را هرگز در برنمی گیرد؛ زیرا تمامی واژگان این کتاب ها و مانند آن قابل شمارش و دست یافتنی است. از این رو، جز کلمات آفاقیه که نام موجودات خارجی