خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 337

1- تفسیر المحیط الاعظم/ 1/ 225 .

اهلبیت علیهم السلام را مصادیق کلمات بازگرفته آدم از پروردگارش دانسته اند.

1. اطلاق کلمه بر پیامبر اعظم|

اشاره

مدلول این دسته از روایات این است که تنها حقیقت محمد| آن شیء عینی بود که آدم دریافت و این نور تا ژرفنای جان او نفوذ نمود. چنین طیف روایات را شیعه و سنی به طرق گوناگون در ذیل آیه و جاهای دیگر نقل کرده اند:

1. «و قیل: رأی مکتوباً علی ساق العرش، محمد رسول الله فتشفع به«.((1))

2. «عن محمد بن عیسی بن عبدالله العلوی، عن أبیه، عن جده، عن علی علیه السلام، قال: الکلمات التی تلقاها آدم من ربه؛ قال: یا رب أسألک بحق محمد لما تبت علی. قال: و ما علمک بمحمد؟ قال: رأیته فی سرادقک الأعظم مکتوباً و أنا فی الجنه« ((2))

یادآوری این دو نص نورانی تنها از باب نمونه است نه انحصار در ملاک و مستند که نوع این دسته از روایات بی شمارند.

در این دسته از مدلول روایات چند احتمال زیر وجود دارد:

1. مراد از پیامبر| نام آن حضرت در عرش باشد نه خود او. در این صورت با ظهور اولیه روایات این احتمال سازگاری دارد ولی با دسته های روایات خلقت نوریه ی پیامبر| سازگاری ندارد. اگر به ظهور اولیه این دسته از