خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 343

قدسی و منظومه ی نوری نیست. همانگونه که این همانی و یگانگی لایق عالم مادی نیست. این مهم چه از جایگاه مبدأ نورافشان در نظر گرفته شود یا از میدان نور پذیر در هر صورت بیشتر سنخیت با وحدت دارند تا چندگانگی. همانگونه که اصل نور برآمده نیز وحدت را از مبدأ صدور تا مقصد ورود حفظ کرده و در تمام مراتب نورانیت موجود است.

1-1. وحدت نورپرداز:

یگانه نورافشان همیشگی تنها نور واحد می افشاند؛ زیرا اقتضا و ماهیت ذات این کانون نوری همان یکتایی و بی همتایی اوست به گونه ای که همواره از منبع نورانیت یکتایی جز نور واحد برنمی تابد. چنانچه نور دیگری غیر از یک نور از این منبع بتابد خلاف فرض وحدت منبع نورافشان واحد می شود و این با نوریت محض نورپرداز سازگاری ندارد.

1-2. وحدت نور پذیر:

حضرت آدم، نوح، ابراهیم و دیگر پیامبران الهی این نور را نه با چشم دید که با جان چشید نه با دید سر نگریست که از ژرفنای جان بدان دست یازید. بنابراین چندگانگی جایگاه گیرنده تصور ناپذیر است همانگونه که تعدد فرستنده ممکن نبود.

از دیگر سو، مقام رسالت و منصب خلافت نیز حقیقت واحد و تفکیک ناپذیرند چه در وجود ابراهیم باشد یا موسی یا عیسی. بی تردید تعدد ابزارها و مجاری نورپذیری را نمی توان در کنار مرکز نورپذیر همسان دید و از آن گونه های پراکنده و رنگارنگ نوری را نمایاند؛ زیرا آنها مقدمات و کانال های عبوری نوری هستند نه حقیقت نوری واحد.