خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 365

خون او خون من است؛ هر که او را دوست بدارد با دوستی من او را دوست داشته و هر آنکه او را دشمن بدارد با دشمنی به من، او را دشمن داشته است«.((1))

د) گیرنده ی نخستین

همان گونه که تنها فرستنده ی «کلمات» خداوند بود؛ گیرنده نخستین این نور نیز تنها آدم بود. همان که کلمات را دریافت و نگه داشت و به نفوذ آن عمق داد. گیرنده ی دیگری در این آیه جز ابوالاجساد کسی دیگری به چشم نمی خورد. گویا بار امانت بر شانه های آسمان سنگینی می کرد و توان برداشتن آن را چرخ نیلگون از دست داده بود. از این رو، قرعه را تنها به نام آدم زدند و او این صندوقچه اسرار الهی را خود نگهداشت. فرشتگان نیز توانایی به دوش کشیدن این بار سنگین را نداشتند به همین خاطر خداوند از آغاز خلقت هرگز ظرف وجودی آنها را شایسته ی پر کردن این مظروف نوری ندید.

همان گونه که خود آدم از هستی و چیستی آن «کلمات» در آغاز بی خبر بود فرشتگان نیز آگاهی بدان «کلمات» نداشتند. آنگاه که خداوند از فرشتگان پرسید همگان بی پاسخ و سرگردان در برابر حق قرار گرفتند.

به دستور پروردگار آدم نام های موجودات را به دهان آنها گذاشت و بر زبان شان جاری ساخت:

امام علی بن الحسین علیه السلام گفت: پدرم حدیثی به من نقل کرد از پدرش و او از فرستاده ی خدا که فرمود:

ای بندگان خدا! هنگامی که آدم نوری را دید که از تیره ی