خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 389

انتقال نور

امتداد ذاتی

اشاره

نخستین بار، نور اهلبیت علیهم السلام را ابوالبشر از عالم معنا در عالم ماده آورد، به مدد و راهنمایی آن نور، آدم توانست پا از عرش به فرش گذارد. تا آدم زنده بود همواره از آن مدد جست و در عرصه های مختلف زندگی از فروغ آن بی نصیب نماند.

آدم پس از خود، نور وجودی ائمه علیهم السلام را به دیگر فرزندان شایسته، کارآمد و با درایت خویش به دستور پروردگار به امانت گزارد. نه آدم علیه السلام همانند خضر علیه السلام عمر جاودانی یافت تا نور امامان با او همراه باشد و نه نور پیشوایان پاک تنها در وجود او محدود ماند بلکه به نخبه گان بی شماری تسری یافت.

انتقال هم از نظر ساختار طبیعی بدن آدم ضروری بود از نظر سریان نور ناگزیر به همین دلیل ثبات و یک جایی نه در اصل نور متصور بود و نه در ظرفی که آن را در برگرفته بود. ریشه های انتقال چه به حکمت الهی باز گردد یا به عملکرد قانون طبیعی، تفاوت جوهری در اصل حرکت نور از میدان نوری به میدان دیگر و از شخصی به شخص دیگر به وجود نمی آورد و ما را از دائره میدان مغناطیسی و ذات سیلان نوری دور نمی دارد. به این مهم، آیه ی شعراء و روایات متواتر معنوی همراه با مستندات تاریخی دلالت روشن و صریحی دارد.