خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 411

1- الکامل فی التاریخ/ 1/ 29.

2- مروج الذهب/ 1/ 40؛ الکامل فی التاریخ/ 1/ 29 و 31.

3. رسالت

خداوند جایگاه این نور را تنها در وجود پیامبران الهی در نظر گرفته بود و غیر پیامبران دیگر کسی شایستگی نورپذیری و بر دوش گیرندگی نور اهلبیت علیهم السلام را نداشت.

فردی، گروهی و جامعه ای نمی توانست با اراده و خواست خود این مرکزیت را به مرز دیگری منتقل کنند و نگذارند در یک جا بماند. تنها چگونگی انجام رسالت به اراده پروردگار بود که سرنوشت نورپردازی و نورپذیری را رقم می زد نه خواست و اراد ه ی جمعی.

پایگاه رسالت فراتر از فلسفه های عقلی و دستاوردهای عرفانی هر چه که داشت، نزد خداوند بسیار پراهمیت بود و جایگاه مهمی داشت که موجب شد این نور را برای همیشه تا آخرین مراحل ظهورش در خود جای دهد. ماهیت رسالت و امامت یک حقیقت با گونه های به هم آمیخته و ابعاد مختلف هستند. سکه واحد که یک روی آن نقش پیامبران حک شده و روی دیگرش نام وصایای معصوم و جانشینان الهی. هر دو از یک چشمه سار وحیانی می جوشند و در کویرستان انسانیت جاری می شوند. نبی و امام علیه السلام هر دو یک وظیفه را انجام می دهند و تمامی دل ها را به سوی آسمان رهنمون هستند.

«آنگاه که «شیث« با همسر خود در آمیخت، همسر او به «أنوش« باردار شد و آن نور به همسر وی منتقل گردید. هنگامی که خانمش وضع حمل کرد، نور فرزندش می درخشید. آنگاه که جانشینی او فرا رسید، پدرش «شیث« او را گرامی داشت و جایگاه یک وصی را در او پذیرفت و