خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 419

1- تفسیر الخازن/ 3/ 334؛ زادالمسیر/ 6/ 56؛ تفسیر الخطیب الشربینی/ 3/ 81؛ تفسیر نبوی/ 3/ 402؛ اللباب فی علوم الکتاب/ 15/ 96.

2- تبیان/ 8/ 68.

3. خداپرستی

چه بسا مسلمانانی که در آغاز مشرک،بت پرست و یا گرویده ی آیین دیگری بوده اند و پس از برگزیدن اسلام از اندیشه غلط و عقیده خرافی دست برداشتند. برخی نیمی از عمر را به کژراهه رفتند و نیمی دیگر را به راه راست. برخی دیگر از آغاز مسلمان زاده شده و در تمام دوران حیات خود گامی به کژراهه نرفته و همواره مسیر درست را پیمودند.

این گونه افراد جز در برابر پروردگار که سر در آستان کبریایی او ساییدند، نزد هیچ شیء و شخص دیگری سر فرود نیاوردند. همین امتیاز خود بخود زمینه را برای ریزش نور اهلبیت علیهم السلام در وجود آنان فراهم کرد و جایگاه شان را بلندتر برد. افرادی که این ویژگی را نداشتند، نمی توانستند ظرفی برای ریزش این نور قرار گیرند؛ زیرا سنخیتی میان نور و ظلمت وجود و عدم و سنگ و شیشه وجود نداشت.

لازمه این فقدان وجدان رابطه این همانی را میان دو شیء هم سنخ می طلبید و آن خداپرستی بود.

گفته شده خداوند تو را در صلب خداپرستان می دید. از پیامبری به پیامبری تا آنگاه که میان این امت مسلمان آمدی. ((1))

برخی از اهل علم این گونه آیه را معنی کرده اند: چرخش تو را در تیره پشت خداپرستان پروردگار اراده کرد. همان مؤمنان به خدا نظیر آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل.«((2))