خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 436

خداوند بلند مرتبه به جبرئیل دستور داد به زمین فرود آید با همه ی هفتاد هزار فرشته که پرچم های سپاس و حریره ی سپید و قلم تکوین دردست شان بود به خواست پروردگار جهانیان.

از این رو، جبرئیل بر آدم رو آورد و گفت: ای آدم! پروردگارت سلام می رساند و به تو می گوید: برای فرزندت شیث پیمان نامه ای بنگار و بر آن جبرئیل و میکائیل و تمامی فرشتگان را گواه گیر. سپس آدم پیمان نامه را نوشت و بر او گواه گرفت. آنگاه جبرئیل آن را با مهری که داشت پایان برد سپس به شیث داد.« ((1))

1. سفارش به واگذاری

افرادی که نور پیامبر اعظم| را بر دوش می کشیدند نسبت به آن همواره احساس مسئولیت می کردند و در چگونگی وانهادن چنین نوری سهل انگاری و سستی به خود راه نمی دادند. آنگاه که عمر طبیعی حاملان نور رو به پایان می رفت، به افراد پس از خود در چگونگی انتخاب و گزینش ظرف نوری وصیت می کردند.

آنان اصرار داشتند، این خورشید باید همیشه در جایگاه بلند خود بنشیند و از آسمان عفاف بر زمین نور پاشد. هیچ یک از حاملان، ظرف نوریه را تصادفی بدون بررسی برنگزیدند. همین که مسئولیت خود را به شایستگی انجام دادند و نور به دیگری منتقل می شد، بسنده نمی کردند بلکه در واگذاری آن به دیگران نیز