خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 440

1- بحارالانوار/ 15/ 51.

4. امانت

اشاره

«در واقع من آن را در وجود تو به امانت گزاردم. و خودم از تو پیمان می گیرم پیمان ناگسستنی به اینکه آن نور را پاسداری. آری من آن را به تو دادم و خودم از نزدت می روم. پس این نور باید نزد تو همانند دو تخم چشمانت باشد و روحی میان پیشانی ات. اگر می توانی چشم ها آن را نبینند این کار را بکن، زیرا برای آن نور دشمنان و کینه توزانی وجود دارد که دشمن ترین آنان یهود است.

روز خواستگاری ات حادثه ای که میان ما و یهود رخ داد دیدی! چنانچه من از سفری که دارم برنگشتم یا شنیدی که از بین رفته ام باید فرزندم نزد تو محفوظ و گرامی باشد تا به جوانی برسد. آنگاه او را به مکه نزد عموهایش در خانه عزت و کرامتش برسان. سپس به سلمی گفت: خوب بشنو و بیاد داشته باش آنچه به تو گفتم. سلما گفت: همه را شنیدم و بی تردید فرمانبر دارم. مرا با سخنانت به گریه انداختی. من از خدای بزرگ می طلبم که تو را برایم سالم برگرداند.« ((1)) افسوس! که هاشم از این سفر برنگشت و دور از سلمی نزد رفیق اعلی برگشت.