خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 449

نظام خلقت جای دارد نه منزلت فرشتگان را می داند و نه منظومه های وجودی برتر و نزدیک تر به آنها را.

نور پاک پیشوایان علیهم السلام در تمامی منظومه های خلقت از آغاز تا پایان سریان دارد. جایی نیست که حقیقت هستی بخش پیشوایان پاک آنجا نباشند. بنابراین آنان در نهایت سعه ی وجودی قرار دارند و ما در نهایت ضیق وجودی. کجا دیده اید که محدود بر نامحدود احاطه یابد و مقید مطلق را درک کند. درک واقعی نور اهلبیت علیهم السلام از ما انسان ها، انتظار

توصیف نابینا از بیرون و خبر دادن لال از درون و شنیدن آواز کر از پیرامون را ماند.

1-2. نارسایی عقل:

افزون بر ضیق وجودی ما، ابزار درونی خرد که پروردگار روز نخست در سرشت ما آمیخت، نیز برای درک ویژگی های نور پیشوایان پاک کوتاه و نارسا است. هیچ خردمندی ادعای فهم و درک عوالم دور از دسترس عقل را ندارد. اصل نور ائمه علیهم السلام را هر چند بتوان با یافته های خام عقلانی اثبات کرد اما ویژگی های ذاتی و عرضی آن را هرگز نمی توان با این ابزار بیرون آورد.

محدوده ی وجودی حقیقت نور آنان فراتر از یافته های عقل و برتر از قلمرو ادراک هاست. عقل حساب گر، وقتی نتواند رخدادهای این جهانی را پیش بینی، تجزیه و تحلیل کند، چگونه می تواند ریزترین ویژگی های موجود نوری فرامادی را بنمایاند؟

معقول ترین راه رهایی از تاریکی، ایمان به ویژگی های فرامادی و بالاتر از ادراک عقلانی اهلبیت علیهم السلام است که در زیارت جامعه می خوانیم:

«ما به اسرار پنهانی شما و حقایق آشکارتان باور داریم.