خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 462

1- امالی طوسی/ م 7/ 99.

2. تعلق

آنگاه که خداوند آدم را از خاک و خاک رااز نور وجودی فاطمه÷ آفرید از روح خود در او دمید و نور وجودی اهلبیت علیهم السلام را نیز در نهادش به امانت گذارد. روح را برای بازگشت بخود و نور را برای انتقال به دیگر فرزندان آدم. در واقع مرتبه دیگر بر مراتب وجودی ائمه علیهم السلام افزوده شد. امامان شیعه مراتب نورگیری مجرد را پیش از این دارا بودند و با حفظ همان مرتبه به دیگر موجودات فیض می رساندند.

در این مرتبه افزون بر حفظ مراتب پیشین راهنمایی عملی انسان ها را در کالبد پیام آوران الهی به عهده گرفتند؛ {وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاء بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَصِهْراً وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیراً} فرقان/ 54

این آیه در شأن پنج تن آل عبا فرود آمده است. و مراد از آب در این آیه نور پیامبر| است که پیش از آفرینش آفریدگان وجود داشت. آنگاه خداوند چنین نوری را در تیره پشت آدم نهاد. سپس او را از پشتی به پشتی منتقل کرد تا این نور به عبدالمطلب رسید. آنگاه دوجزئی گردید: جزء به عبدالله داده شد و جزء دیگر به ابوطالب. پیامبر از آن به دنیا آمد و علی از این زاده شد. سپس خداوند با ازدواج علی و فاطمه÷ و از آن حسن علیه السلام و حسین علیه السلام به دنیا آمدند.((1))