خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 463

1- ینابیع الموده/ 118 / تک جلدی.

3. حرکت در صلب ها

پس از آنکه نور اهلبیت علیهم السلام در وجود آدم تابید، مدتی با او همراه بود و پس از وی در وجود فرزندش «شیث» قرار گرفت و پس از آن در وجود دیگر پیام آوران الهی. همواره این نور در سریان و انتقال بود. از نسلی به نسلی و از تیره پشتی به تیره پشتی».((1)) افزون بر متن های تاریخی، روایاتی که شیعه و سنی نقل کرده اند، حرکت نور را در صلب نیاکان اهلبیت علیهم السلام به روشنی اثبات می کند.

نیای فرستاده خدا با اندک افزایش و کاهشی که دارند، از آدم تا عبدالمطلب همگی این نور را در ژرفنای وجودشان نگه داشتندو یکی پس از دیگری به دستور پروردگار به امینان خود سپردند:

«عن جابر بن عبدالله رضی الله عنهما عن النبی| إن الله خلقنی و خلق علیاً نور بین یدی العرش. نسبح الله و نقدسه قبل أن یخلق آدم بألفی عام. فلما خلق الله آدم، أسکننا فی صلبه. ثم نقلنا من صلب طیب و بطن طاهر.حتی أسکننا فی صلب ابراهیم علیه السلام . ثم نقلنا صلب ابراهیم الی صلب طیب و بطن طاهر حتی أسکننا فی صلب عبدالمطلب. ثم افترق النور فی عبدالمطلب، فصار ثلثاه فی عبدالله وثلثه فی أبی طالب. ثم اجتمع النور منی و من علی علیه السلام فی فاطمه÷؛ فالحسن والحسین علیه السلام نوران من نور رب العالمین.«