خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 471

از این رو، خداوند شایسته دید که باید این هسته پوسته را بشکافد و برون آید و با تمام نیرو در هاله ای از تاریکی ها بتابد و تردیدها را برطرف سازد تا مردم از جهالت کشنده و فسادانگیز، اندک اندک برون آیند و به روشنایی بنگرند و بت پرستی جای یکتاپرستی برای همیشه نماند.

روزگار که وی بیرون آمد، بدترین عصر سقوط انسانیت و فرو رفتن آدمی در کام نادانی مطلق بود. بدین سان، همان گونه که پنهان شدن نور اهلبیت علیهم السلام حکمت ویژه ای داشت، ظهورش در زمان مناسب نیز فلسفه ای خاص خودش را دارد. هیچ یک از خفا و عَلَن در جای دیگری بکار نرفت.

«ابو هریره از پیامبر| به سند مرفوع نقل کرد که وی فرمود: من در بهترین عصر فرزندان آدم برانگیخته شدم. پیش از آنکه از قرنی به قرنی منتقل شدم تا روزگاری که در آن به سر می برم از پوسته برون آمدم.«((1))

7. از نقطه به نقطه ای

همان گونه که نور اهلبیت علیهم السلام از عالمی به عالمی و از قرنی به قرنی از مردی به زنی و از پدری به پسری منتقل می شد، گاهی در وجود یک شخص نیز جا به جا می شد. سرّ جابجایی اش را تنها پروردگار می داند و بس.

همان گونه که آدم علیه السلام دید فرشتگان از پشت سرش به او تکریم می نماید و بر وی درود می فرستد، از خداوند درخواست کرد آن نور را در پیشانی اش گذارد تا وی به صف های فرشتگان الهی نظر کند.