خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 476

1- امالی، مفید، م 1/ ح3/ ص 6.

می طلبد و هر چه موجود پرنورتر باشد، ایمان در وی شدیدتر و بر عکس.

«عبدالله فرزند عباس می گوید: روزی گرداگرد پیامبر| مردان زیادی نشسته بودند. من از پیام آور خدا| پرسیدم: ای فرستاده ی خدا! دل شمارا با چه شستشو داده اند؟ و از چه چیز پاکیزه کرده اند؟ فرمود: دل مرا از تردید با یقین شستشو داد نه از کفر و شرک؛ زیرا هیچ گاه من در مراحل وجودی خود مشرک و کافر نبودم و همواره به خدا باور داشتم. پیشینه ی ایمان من قبل از قرار گرفتن در صُلب آدم علیه السلام بود. عمر بن خطاب به پیامبر| عرض کرد: ای رسول خدا| چه زمانی شما به پیامبری| برگزیده شدید؟ حضرت فرمود: ای أبا حفص: من پیامبر بودم که آدم میان تن و جان بود.« ((1))

4. معیار بندگی دیگران

ویژگی مهم دیگر این نور، معیار بودن بندگی آنان برای دیگر انسان ها است. فضیلتی برین و جداکننده ی حق از باطل که خدای بلندمرتبه برای آنان داده است. چنانچه موجودات دیگر بخواهند میزان بندگی خود را بیازمایند و به پروردگار اثبات نمایند، نخست باید از کانال تعیین شده ی اهلبیت علیهم السلام حرکت کنند تا به کانون نور برسند.