خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 479

1- تفسیر امام حسن عسکری/ 219؛ تأویل الآیات/ 1/ 44.

2- احقاق الحق/ 5/ 252

6. فراخوان بندگی

نور ائمه علیهم السلام با اتصال همیشگی پروردگار، در صلب نیاکان بگونه ای او را می ستودند که بیشتر پاکدامنان و نخبگان آوای تسبیح شان را می شنید و چه بسا با این پرستش عملی زمینه راهنمایی قطعی آنان و دیگران مقدور می گشت.

افرادی که نور ائمه علیهم السلام را با چشم می دید و با گوش جان آوای ملکوتی شان را می شنیدند؛ میزان بندگی شان روز به روز افزایش می یافت.

«سلمان و دیگران نقل کرده اند که ما نزد پیامبر| رفتیم و پیش روی حضرت نشستیم، در حالی که اندوه

در صورتمان آشکار بود. سپس گفتیم: ثروت مان، فرزندان مان، جان های ما، پدران و مادران ما، فدایت باد ای رسول خدا|! از برادرت علی بن أبی طالب علیه السلام چیزهایی شنیدیم که ما را غمگین می کند. آیا به ما اجازه می دهید سخنان شان را بر خود آنان برگردانیم؟

پیامبر فرمود: از علی برادرم چه می گوید؟ عرض کردند: ای فرستاده ی خدا! می گویند: علی فرزند ابوطالب چه برتری دارد: جز پیشگامی در اسلام آن هم زمانی که کودک به شمار می رفت. و از این گونه سخنان! همین شایعات ما را اندوهگین کرده است. بی درنگ پیامبر| خدا فرمود: از این سخنان شما، آزرد ه و اندوه بارید؟ فرمودند: آری یا رسول الله|. آنگاه حضرت لب به سخن گشود... در واقع همه ی شما می دانید که من برترین پیامبر الهی هستم. بی تردید من و علی ازنور واحدی آفریده شدیم. هان، نور