خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 499

همان حقیقتی که امیر بیان فرمود:

«فهو، |، ابوالأرواح و یعسوبها، کما أن آدم، علیه السلام ، ابوالأجساد و سبیها«((1))

2. وصل پس از فصل

همان گونه که وجود بخشی ائمه علیهم السلام بر نیاکان، بنیادی ترین فضیلت آنان به شمار می رود، پیوند زدن دوباره ی جدایی نیاکان با پروردگار را باید از دیگر امتیازات ویژه اهلبیت علیهم السلام به حساب آورد.

حلقه واسطه شدن در ذات دهی و بندگی سازی، دو گونه فیض رسانی پیشوایان شیعه را در عالم انسانی برای ما به نمایش می گذارد. چنانچه پیوند معنوی برین میان خدا و

پیامبرش با تیغ ترک اولی بریده شده بود، دوباره متصل نمی شد آنان از منزلت پیام آوری به بندگی عادی سقوط می کردند و جایگاه نخستین را از دست می دادند.

نور اهلبیت علیهم السلام نیای واژگون شده را خود دیگر بار به جایگاه اصلی آنها نشاند. خداوند نیز با شفاعت گری، پا درمیانی و آبروداری نور محمدی| ترک اولی نیاکانش را بخشید و آنان را به مقام نخستین برگرداند. آیا این عزت دهی و کرامت بخشی کمتر از حیات دهی و هستی بخشی است؟

آدم هنگامی که لغزید با آبروداری چهارده نور مقدس نزد خداوند بازگشت و آفریننده ی موجودات توبه ی او را تنها با شفاعت گری اهلبیت علیهم السلام پذیرفت.